Vikan - 17.10.1968, Blaðsíða 9

Anna Kristin
Arngrfms-
cSöttir
LEIKKONA
Þetta er það viðamikil spurning, að
henni verður í raun og sannleika aldrei
svarað, því MÍN PARADÍS verður
líka að vera PARADÍS ALLRA ANN-
ARRA MANNA, því annars er hún
engin paradís á jörð! Ég hef aldrei séð
fyrir mér jarðarparadís, líka hinni efri,
sem biblían skýrir frá, en vissulega hef
ég hugleitt betri lieim.
Engin orð hafa að mínu áliti falið í
sér meiri paradís á jörðu, en kjörorð
frönsku stjórnarbyltingarinnar:
FRELSI, JAFNRÉTTI, BllÆDRA-
LAG!
Baldur
Guðlaugs-
son
LAGANEMI
Það er erfitt að kyngja þeirri stað-
reynd, að þrátt fyrir fólksfjölgun, fjöl-
miðlun og allra handana samgöngubót
tuttugustu aldarinnar, hefur einstakl-
ingurinn aldrei verið eins einmana og nú.
Á sama hátt virðast stórstígar tækni-
framfarir og aukin lífsþægindi hafa leitt
lil vaxandi lífsleiða. Eins og ætíð áður
er það á valdi sérlivers einstaklings að
skapa sér sína eigin paradís á jörðu og
því segi ég: Sá sem hyggst liöndla jarð-
neska paradís, verður að varpa af sér
fjötrum efnishyggjunnar, snúa baki við
glysi heimsins og leita h'fshamingjunnar
í sjálfs síns barmi. Fábrotið líf á ver-
aldar vísu, en þeim mun innihaldsrík-
ara af andans fóðri er undanfari para-
(iVarheimlar okkar allra.
Baldvin
Jónsson
FRAM KVÆM DASTJÖRI
SALTVlKUR
Hvergi væri betra að lifa paradísarlífi
en einmitt á Islandi, þ.e.a.s. ef landið
væri skógi vaxið milli fjalls og fjöru,
eins og það var í eina tíð, og veturinn
stæði aðeins í fjóra mánuði, en sumar-
ið í átta.
I paradísarþjóðfélagi á að ríkja full-
koinið lýðra'ði. Þeir sem eru dugleg-
astir ög vinna bezt eiga að bera mest
úr býtum, en hinir sem eru latir og
vinna lítið eiga að hafa tekjur sam-
kvæmt því. Skattar eiga að vera teknir
af vöruverði. Tveggja flokka kerfi mundi
ég telja æskilegast, og á alþingi ættu
aðeins að sitja ellefu úrvalsmenn. For-
setinn á að vera eins konar framkvæmda-
stjóri alþingis og ráðinn af því, rétt
eins og forstjóri hjá stóru fyrirtæki.
IJtiloka ætti öll ríkisfyrirtæki að mestu
leyti ,nema ]iað nauðsynlegasta. Einka-
aðilar sem eiga frystihúsin eiga að reka
þau up]> á eigin spýtur án aðstoðar frá
ríkinu. Þeir eiga sjálfir að selja sinn
fisk.
Fólkið sjálft á að vinna sem mest
saman, t.d. að byggingum íbúðarhúsa,
en ekki láta ríki og bæjarfélög sjá um
það fyrir sig.
T paradísarþjóðfélagi mættu ekki búa
nema um 200 þúsund manns, svo að
Tsland er tilvalinn staður fyrir paradís
hvað það snertir.
"•tw- VIKAN 9