Vikan - 17.10.1968, Blaðsíða 32

að Lákoniu rétt áður en skipið
lagði af stað í sína síðustu ferð.
Skoðunin hafði leitt í ljós að
lágmarkskröfum varðandi eld-
varnir, björgunarbáta o.s.frv.
hafði verið fullnægt. En þar
sem slysið hafði orðið á alþjóða-
sjó, bar ráðuneytið enga ábyrgð
á því. Ábyrgðin féll öll á grísku
útgerðina.
Fimmtíu skipverjar voru sett-
ir á land í Kasabianka og flogið
þaðan með þá til Aþenu, þar sem
Fókas lögreglustjóri yfirheyrði
þá. Allir báru þeir af sér sakir
þær, er farþegarnir lýstu á hend-
ur þeim. Einn þjónninn sagði
til dæmis:
— Ég var meðal þeirra síð-
ustu, sem yfirgaf hið brennandi
skip. Allan tímann þangað til
hjálpaði ég farþegum í bátana.
Ég afhenti konu nokkurri flot-
vesti mitt og synti í sjónum í
fjóra tíma, klæddur sundbuxum
einum fata. Ég tók nokkrar
myndir. Á þeim sér maður glæsi-
lega búnar konur yfirgefa skipið
glaðar í bragði, svo sem væru
þær að koma af dansleik. Þær
báru gimsteina og voru í loð-
feldum. Margir félaga minna
voru alsnaktir þegar þeir voru
dregnir upp úr sjónum. Það var
eingöngu áhöfninni að þakka að
tókst að halda eldinum kyrrum
svo lengi framan til í skipinu
sem raun bar vitni um.
Annar loftskeytamaður, Dimi-
tríó Segínis, sagði svo frá:
— Ég var í efri brú þegar
flauturnar byrjuðu. Ég hljóp
undir eins niður í loftskeyta-
klefann, og kom Sarbis skip-
stjóri þangað líka. Hann skip-
aði mér að senda út SOS-merki.
Fyrsta stöðin sem svaraði var
sú í Kasablanka. Þá var klukkan
hálftólf. í hálfan annan klukku-
tíma héldum við áfram að senda
neyðarköll, en neyddumst þá til
að yfirgefa loftskeytaklefann,
sem var beint yfir hárgreiðslu-
stofunni, þar sem eldurinn kom
upp. Mér tókst þó að draga
leiðslu frá sendinum út undir
bert loft og hélt þar áfram að
senda meðan ég hafði frið fyr-
ir reyknum. Síðar fór ég aftur
í og hélt áfram að senda með
merkjaljósum eftir að björgun-
arskipin voru komin. Klukkan
hálfsjö um morguninn neyddist
ég til að stökkva fyrir borð, þá
að köfnun kominn af reyk. Ég
var lengi á sundi unz mér var
bjargað um borð 1 MontcoJ,m. Um
ofboð og ofsahræðslu um borð
var aldrei að ræða.
Talsmenn grísku útgerðarinn-
ar sögðu:
— Þetta skraf um ofboð og
rán er hlægilegt. Áhöfnin hafði
fyrirskipanir um að grípa til
vissra aðgerða við slíkar aðstæð-
ur. Það hljóta margir farþeg-
anna að hafa misskilið. Hvernig
eldurinn kom upp vitum við
ekki. En við vitum að hver far-
þegi hafði flotvesti, sem geymt
Bragðið leynir sér ekki
MAGGI súpurnar frá Sviss
eru hreint afbraqð
MAGGI súpurnar frá Sviss eru búnar til eftir upp-
skriftum frægra matreiðslumanna á meginlandinu,
og tilreiddar af beztu svissneskum kokkum. Það er
einfalt að búa þær til, og þær eru dásamaðar af
allri fjölskyldunni. Reynið strax í dag eina af hinum
átján fáanlegu tegundum.
MAGGI
SUPUR
FRÁ
SVISS
Asparagus
Oxtail
Mushroom
Tomato
Pea with Smoked Ham
Chicken Noodle
Cream of Chicken
Veal
Egg Macaroni Shells
11 Vegetables
4 Seasons
Spring Vegetable
algert hneyksli. Við vorum í
bátnum í sex klukkustundir og
fengum hvorki mat né vatn.
Sama dag — tuttugasta og
áttunda desember — kom skip-
stjórinn á Lalconiu, Matteos
Sarbis, frá Madrid til Aþenu til
að vitna í sjóprófi. Enginn at-
vinnusjómaður öfundaði hann.
Þegar hér var komið höfðu
tvö skip, Herkules, norskt og
nærri átta hundruð tonn og
pólski dráttarbáturinn Polzee
komið dráttartugum í logandi
flakið og lagt af stað með það
til Gíbraltar. Jafnframt fóru
blöðin í stórum stíl að skrifa
um hneyksli í sambandi við
slysið. Fyrst og fremst var spurt:
Hvernig gátu svo margir far-
izt, þegar frekar var kyrrt í sjó
og nóg af bátum? Yfirmaður
gríska skipafélagsins í Lundún-
um, John Gúlandris, hélt blaða-
mannafund. Hann tilkynnti að
Lakonia hefði ekki haft neitt
sjálfvirkt eldvarnarkerfi. Eina
eldvarnakerfið um borð voru sír-
enur, sem fóru í gang ef hitinn
náði vissu hámarki.
— En sagði Gúlandris, brezka
flutningaráðuneytið krefst ekki
frekari öryggisráðstafana. Hann
hélt því fram að Lajconia hefði,
þrátt fyrir aldurinn, verið ný-
tízkulegt skip og hentugt til
farþegaflutninga.
En hinu gat hann ekki svarað,
hversvegna allt hefði komizt á
ringulreið þegar renna átti björg-
unarbátunum í sjóinn, hvers-
vegna svo margir farþegar
hefðu hrapað í öldurnar, hvers-
vegna áhöfnin hefði hegðað sér
svo illa. Lakonia hafði nógu
marga björgunarbáta — tuttugu
og fjóra alls — og gátu þeir tekið
yfir eitt þúsund og sjö hundr-
uð manns. En um borð í skipinu
voru aðeins eitt þúsund þrjá-
tíu og sex manns.
Fleiri og fleiri ákærur bárust
frá farþegunum. Allir fullyrtu
þeir að skipverjar hefðu misst
stjórn á sér af ofsahræðslu og
sumir þeirra voru meira að segja
sagðir hafa notað ringulreiðina
til að ræna og stela frá farþeg-
um. f Grikklandi var yfirmaður
hafnarlögreglunnar, Fókas, sett-
ur til að stjórna rannsókninni á
slysinu. Fulltrúi útgerðarfyrir-
tækisins í Lundúnum sagði: Lög-
um samkvæmt ber okkur engin
skylda til að endurgreiða skips-
brotsmönnum farmiðana, en það
ætlum við þó að gera.
Brezka flutningaráðuneytið
sagði að fulltrúi þess hefði skoð-
32 VIKAN «• tbl'