Vikan - 04.12.1969, Blaðsíða 72

ad degi
sæta sofi ********
2
**************
ad nóttu tila rúm
120x200qms fyrir
einn * eoa tvo***
3
ín Laugavegi 31
a simi 118 22
fingurbjörg og sálmabók
Iianda stúlkunni, bandbesp-
ur, vefjarskeið og skyttu
handa húsmóðurinni, alman-
ak og veðurvita handa hús-
bóndanum og sín hvor gler-
augun handa föðurömmu og
föðurafa. Auk þess tók hann
handfylli sína af einhverju,
sem Vöggur gat ekki greint,
Jivað var. En það voru þá
eintómar hamingjuóskir og
hlesssun, sem Skröggur ætl-
aði sér að bera i húið. Með
þetta fór hann inn og hafði
Vögg litla við hönd sér. Öll
sátu þau umhverfis arineld-
inn. góð og glöð i skapi, og
húshóndinn var að lesa upp-
liált úr bihlíunni um barnið,
sem fæddist i Betlehem.
Skröggur lagði allt af sér við
dyrastafinn, svo að litið har
á, og svo fóru þeir aftur út
í sleðann. Og aftur stefndu
þeir til skógar.
„Mikið þykir mér vænl um
barnið, sem það var að lesa
um þarna inni,“ sagði
Skröggur; ,,en ekki er því að
leyna að mér finnst líka til
um Þór gamla á Þrúðvangi.“
„Hver var nú það,“ spurði
Vöggur.
„Hann var mesti heiðurs-
karl, og við vorum ofurlítið
skyldir svona langt fram í
ættir,“ sagði Skröggur. „Ó-
vættunum var hann harður
i horn að taka; þær laust
hann með hamri sinum, þeg-
ar þvi var að skipta. En þeim,
sem voru hugdjarfir og
drengir góðir og ótrauðir til
stórræðanna, var haukur í
horni. Va\nst þótti honum
um bændurna, sem erjuðu
jörðina og ólu upp tápmikla
menn. Þá er ófrið har að
landi, stefndi Þór saman
hændum og húalýð og hvatti
þá og eggjaði. En þeir tóku
sverð sin og hertygi og drifu
að hvaðanæfa, og óvinirnir
stóðust þeim ekkj snúning.
Þú átt lika að verða dáðrakk-
ur drengur, Vöggur minn!“
„Auðvitað;“ sagði Vöggur.
„En nú hefir Þór lagt ham-
ar sinn fyrir fætur Jesúbarn-
inu,“ sagði Skrökkur, „því
að mildin er Mjölni hetri.“
Hið næsta sinn stöðvaði
MIOA
PREIMTUIM
HILMIR HF
SKIPHOLTI 33 - SÍMI 35320
72 VIKAN-JÓLABLAÐ