Vikan - 17.12.1987, Blaðsíða 14

Jólasveirnimn kemur labbandi með He-Man oft
- segir Cuömundur Orri 3 ára, en hann var einn af mörgum sem Vikan
hitti í jólaskapi á Laugaveginum.
Liður í jólastemningunni í Reykjavík er að fara í innkaupaferð á
Laugaveginn. Það er ekki aðalatriðið að kaupa sem mest, heldur
að finna fyrir þv( að jólin séu að koma með því að blandast f fólks-
mergðina sem þrammar eftir götunni; stansa við og við og líta í
skreytta gluggana, láta lokkandi ilminn frá bakaríi tæla sig inn og
kaupa eitt sérbakað vínarbrauð, gæta þess að verða ekki fyrir bfl
þegar hlaupið er yfir götuna#til að skoða í gluggana hinum megin.
Mest er þó gaman að fylgjast með börnunum sem hrópa upp yfir
sig af gleði í hvert sinn sem þau sjá jólaljós í glugga, jólasvein eða
leikföng. Ljósmyndari og blaðamaður Vikunnar fylgdust með jól-
astemmningunni á Laugaveginum nokkrum dögum fyrir jól og
komust í gott jólaskap - þrátt fyrir snjóleysið.
Ingibjörg og Snaea með gull-
fisk í poka. „Gaman að búa
til jólamatinn og fara með
jólapakkana."
uðsynlegt
hafa jólin
Ingibjörg og Snæa gengu
um Laugaveginn með gull-
fisk í poka. — Á að gefa ein-
hverjum fiskinn? „Nei. Ég
keypti hann handa mér,“
sagði Ingibjörg. Þær voru
báðar innilega sammála um
að jólin væru bráðnauðsyn-
leg og það skemmtilegasta
við þau væri að kaupa jóla-
gjafirnar og svo væri svo
gaman að búa til jólamatinn
sem þær hjálpa báðar til við.
Ómissandi þáttur í jólahald-
inu fannst þeim að fara með
jólapakkana til vina og
vandamanna á aðfangadag.
Þær neíhdu pakkana fyrir
sig ekki einu orði þessar
indælu og hjálpsömu stelpur
en aftur á móti fannst þeim
gaman að fá ný föt fyrir jólin:
Önnur ætlar að vera í poka-
pilsi og svona bleikum og
hvítum jakka, en hin í bux-
um og svörtum og hvítum
jakka.
14 VIKAN
Búdar-
glugginn
er jólin
í leikfangaverslun er ör-
ugglega hægt að finna nóg af
börnum í jólaskapi, sögðum
við Páll Ijósmyndari og
brugðum okkur inn í elstu
leikfangaverslunina við
Laugaveginn, K. Einarsson.
Við höfðum auðvitað rétt
fyrir okkur, þarna voru þau í
óða önn að skoða leikföngin
og láta í Ijós óskir sínar. Ólöf
Vala Sigurðardóttir, þriggja
ára, vildi fyrst í stað alls ekki
segja okkur eða sýna hvað
hún vildi fá, en fljótlega
hvarf henni öll feimni og
hún náði í stóran kassa með
læknisdóti sem hana langaði
í. Bróðir hennar, Sigurgeir
Már, var aftur á móti alls
ófeiminn að sýna okkur
stóra og mikla bílabraut sem
hann vildi fá; það er nú held-
ur ekki að marka, hann er
orðinn fimm ára. Hvað eru
eru jólin? Og Ólöf Vala benti Hún vill læknisdót í jólagjöf
brosandi á fagurlega skreytt- og ætlar að lækna Sigurgeir
an gluggann. bróður sinn.
Eigum við
að fara og
sækja jólin?
sagði Árni Jónsson, þriggja
ára, þegar hann var að leggja
af stað í bæinn með mömmu
sinni og bræðrum sínum
Stefáni og Ólafi. Hann hljóp
á milli búðaglugga og hróp-
aði upp yfir sig af gleði í
hvert sinn sem hann sá jóla-
ljós eða jólasvein. Bræðurnir
hlupu á eftir og gættu þess
að hann yrði ekki fýrir bíl.
Jólaljós! sagði þessi þriggja
ára snáði og andlitið ljómaði.
Bróðir passar að hann
hlaupi ekki fyrir bíl.