Vikan - 27.12.1991, Blaðsíða 21

engan veginn komin í þrot. Hins vegar er staö-
an orðin svo þröng aö viö komumst óhjá-
kvæmilega í þrot ef viö tökum ekki rétta stefnu
núna.
Efnahagslífinu má líkja við bíl sem er kom-
inn inn í öngstræti. Bíllinn getur ekki komist á
áfangastað nema breytt sé um stefnu. Ekki
dugar að snarsnúa stýrinu. Þá yrði beygjan
svo kröpp að bíllinn ylti. Augljóslega er ríkis-
stjórnin að taka krappa beygju en bíllinn er
traustur og sé honum stýrt af öryggi veltur
hann ekki þótt hann hljóti að hægja á sér.
Að líkingamáli slepptu þá er nú verið að
vinda ofan af rekstri sem ábyrgðarlausir stjórn-
málamenn hafa haldið úti á vægast sagt
hæpnum forsendum, með styrkjum af al-
mannafé sem í rauninni var ekki fyrir hendi.
Það er eitt meginmarkmið þeirrar stjórnar sem
ég verkstýri að slíkri óráðsíu verði hætt. At-
hafnalífið er því miður undirlagt af þessari villu.
Það vill bara svo til að við sem nú skipum ríkís-
stjórnina lítum ekki á þá staðreynd sem neitt
náttúrulögmál eða óvinnandi virki. Þvert á
móti."
STANDAST STJÓRNARFLOKKARNIR?
- Nú er greinilega við ramman reip að draga í
þessu efni. Þér gengur ekki sem best að afla
stuðnings við stjórnarstefnuna á þingi og jafn-
vel ekki í þínum eigin þingflokki.
„Auðvitað eru til í öllum flokkum menn sem
virðast eiga það sameiginlegt að bera fremur
fyrir brjósti stundarhagsmuni „atkvæðanna"
sem komu þeim á þing en þjóðarhag."
- Er stjórnarsamstarfinu svo háttað að bú-
ast megi við þingkosningum á komandi ári?
„Nei, það tel ég ekki vera. Það er ekkert
sérstakt sem bendir til þess að stjórnarflokkun-
um takist ekki að þoka stefnumálum sínum í
rétta átt og afla stuðnings við þau. Þetta kostar
bara þóf og þetta þóf tekur tíma sem væri bet-
ur varið til þarfari hluta en þess að jagast um
smáatriði. Árið 1992 gætu hins vegar orðið
breytingar innan ríkisstjórnarinnar. Rætt var
um það þegar stjórnin var mynduð að stuðla
að vissri hreyfingu innan hennar á meðan hún
sæti. Hér á ég við að núverandi ráðherrar
kynnu að færast til innan stjórnarinnar, senni-
■ Það er lögmál að
rekstur verður að skila
arði. Þetta lögmál er ekki
uppfinning strangtrúar-
manna frjálshyggju, það
er einfaldlega lögmál
heilbrigðrar skynsemi.
■ Við komumst ekki
lengur upp með að
framleiða langt umfram
eftirspurn innanlands af
ákveðnum matvælum og
halda þeirri framleiðslu
gangandi eins og orðið er
eins konar kækur hér. Við
erum að draga úr þessari
framleiðslu enda þótt það
hafi I för með sér vissan
sársauka.
■ Kerfisbreytingar eru
alltaf erfiðar, ekki síst
þegar ekki verður hjá því
komist að hrófla við veldi
smákónganna.
■ Kerfið var vel meint í
byrjun en það hefur
tútnað út og orðið illa
viðráðanlegt. Að leggja
það niður, eins og það
leggur sig, kemur engum
heilvita manni til hugar.
■ Nú eru skuldirnar
komnar á það stig að við
ráðum ekki við þær nema
með víðtækum ráðstöfun-
um.
legast þannig að ráðherrar úr sama flokki
skiptu um ráðuneyti. Til þess gæti komið á
næsta ári. Líka kemur til greina að skipta um
menn og fá alveg nýja menn inn í stjórnina.
Það verður þó varla fyrr en á þar næsta ári.
Sjálfur tel ég að jafnan eigi að koma til álita að
skipt sé um ráðherra í ríkisstjórn á miðju kjör-
tímabili. Sá háttur er hafður á í ýmsum ríkjum
og þykir gefast vel. Þannig fást nýjar víddir inn
í stjórnarsamstarfið sem hlýtur að vera æski-
legt þótt ekki kæmi annað til. Mér finnst
sjálfsagt, aö öðru jöfnu, að gefa nýjum mönn-
um tækifæri til að spreyta sig í ríkisstjórn, jafn-
vel þótt þeir sem þar eru fyrir standi sig ágæt-
lega.“
- Og gefa þá kannski þjóðinni færi á að
njóta ferskra hugmynda nýrra ráðherra,
samanber þá kenningu að nýir vendir sópi
best?
„Já, einmitt."
- En þið sem unduð ykkur í Viðeyjarklaust-
ur? Ætlið þið að standa upp fyrir nýjum
mönnum?
„Nei, ég á ekki von á því.“ □
26.TBL.1991 VIKAN 21