Vikan - 27.12.1991, Blaðsíða 69

HOFUNDUR: JONA RUNA KVARAN
INNSÆISNEISTAR
AFBRYÐI
Ein sú tilfinning sem veld-
ur hvað mestum vand-
ræðum manna á milli er
afbrýði í alls kyns myndum.
Venjulega liggur á bak við
þannig tilfinningu óheppilegur
samanburður á sér og þeim
sem fyrir verður. Samanburð-
ur sem auðveldlega getur fall-
ið undir áráttu sem kallast of-
mat á sér, en vanmat á öðrum
og snjallari. Eins er nokkuð
víst að á bak við afbrýðina
leynist iöulega lágt sjálfsmat,
mögulega af gefnu tilefni, því
miður. Slíkt gerir það að verk-
um að sá afbrýðisami freistast
til að hífa annars lélegt sjálfs-
traust upp með nánast fárán-
legum aðfinnslum, tengdum
persónu þess sem afbrýðin
beinist að.
Við getum auðveldlega
ákvarðað það, sjálfum okkur
að skaðlausu og öðrum að
meinlausu, að enginn verður
hæfur eða á annan hátt at-
hyglisverður þó hann velji þá
huglægu og sálrænu afstöðu
að gera annað fólk tortryggi-
legt eða ómerkilegt, sjálfum
sér til framdráttar. Það er eitt-
hvað sem oftast gerist ef vin-
kona afbrýði fær frjálslegt líf
og hentug vaxtarskilyrði í
huga okkar og hjarta. Val á já-
kvæðum og kærleiksríkum til-
finningum er okkur öllum opið
vegna þess að við getum kos-
ið að þannig tilfinningar efli
hlýtt og friðsamt samband
við þá sem við unnum og vild-
um svo gjarnan veita það
besta og áhrifamesta sem
innra með okkur býr. Afbrýði
getur verið varhugaverð, í til-
finningamálum sér í lagi, ef
annar sambandsaðili er illa
haldinn af þessu sterka en um
leið eyðileggjandi afli sem vax-
iö getur um hug og hjarta höf-
undar síns þannig að það
grefur undan og hugsanlega
með tímanum eyðileggur vaxt-
▲ Afbrýði
er eyði-
leggjandi
og niðurríf-
andi afl, en
traust er
upplyft-
andi, hvetj-
andi og
samstöðu-
skapandi.
arskilyrði heilbrigðra og ein-
lægra tjáskipta.
Alvarlegar efasemdir um
eigið mikilvægi í huga ástvinar
veita venjulegast af stað flæði
fáránlegustu tilfinninga og
ranghugmynda og geta sem
fjötrað annars ágætasta fólk.
Af þessum ástæðum er hægt
að fullyrða að efasemdir, sem
falla að afbrýði og hugsanir
sem eru hlaðnar tortryggni til
þess sem við elskum og teljum
að elski okkur, eru óæskilegar.
Það er mjög óþægilegt og
óviðeigandi andlega aö hafa
tilfinningu þess að maki okkar
eða ástvinur treysti ekki á heil-
indi tilfinninga okkar, sem þó
er kannski búið að eyöa mikl-
um tíma og alúð við að rækta,
efla og skilgreina. Aukum því
af eðlilegum ástæðum máttug
tengsl jákvæðra, ylríkra, heið-
arlegra og traustvekjandi til-
finninga í samskiptum hvert
við annað. Þegar við fáum upp
þannig tilfinningaforsendu f til
dæmis ástarsamböndum eig-
um við miklu meiri möguleika
en ekki að auka að mun við
eigin hamingjukenndir, ásamt
því náttúrlega að eiga beinan
þátt í að gera þann sem við
elskum og virðum sælan og
öruggan í samskiptum sínum
við okkur.
Afbrýði er eyðileggjandi og
niðurrífandi afl en traust er
upplyftandi, hvetjandi og sam-
stöðuskapandi afl sem veitir
okkur líkur á elskulegum
tengslum við þá sem okkur eru
kærir og hana nú. □
m /d/Bji'H Ki*Jb KsyR&i BÁTuK KB±f{ SPrajK TBL ÚR SaJÖÍfOCr K ÚAajó i
o ± O b /£/€>; Si/hR- CftórKI
KLUfJbJ- AK i \ /
Höac* hKftR. ú'inmjóo 'OTTÍST PRiK >
s 1//W/MA- 6.JAFÍ AÍ06.L SPOfiL 'fíT'óK 5Ei tA 7 , / > ,/
HBfiT Si/dLBÍ 'OT TAST /l/£M V ■ ./ V > N \ f 3 > \ f
5MÐA 6EKKST > 9
U PPi - smert 'í\ UT > U/\J(* - tliB( ?
/ Z 3 Y sr é 2 RJ/C- KoR/J í ÍDL
Lausnarorð 1-8: STÖNGINA
26. TBL 1991 VIKAN 69