Vikan - 27.12.1991, Blaðsíða 38

skrifborðið hennar hangir
viðurkenningarskjal frá há-
skólanum í Ohio í Bandaríkj-
unum. Hún er spurö að þvi
hvort hún hafi stundað þar
framhaldsnám. Hún skellihlær
og segir að hún hafi skjalið
þarna sér til gamans. „Þannig
var,“ segir hún til útskýringar,
„að ég heimsótti lagadeildina
þar ásamt nokkrum félögum
mínum, okkur til fróðleiks og
ánægju. Þetta var mjög
skemmtileg ferð og lærdóms-
rík þó hún veitti okkur ekki
neinar frekari háskólagráður."
LANGAÐI AÐ VERÐA
DÝRALÆKNIR
„Ég notaði útilokunaraðferðina
þegar ég valdi mér nám í Há-
skólanum," segir Elín þegar
hún er spurð aö því hvers
vegna lögfræðin hafi orðið fyrir
valinu. „Einu sinni langaði mig
að verða dýralæknir en fór
ofan af því áður en ég lauk
menntaskólanámi - en auðvit-
að veltir maður ýmsu fyrir sér
á þessum árum. Ég ákvað
loks að spreita mig á lögfræð-
inni en þá hafði ég útilokaö all-
ar raungreinar til dæmis. Hóp-
ur sá sem hóf lögfræðinám
sama haust. og ég var mjög
skemmtilegur en þar á meðal
voru nokkrir félagar mínir úr
Menntaskólanum í Reykjavík.
Ég kolféll á hinu erfiða prófi í
almennri lögfræði en sú er
raunin hjá meirihluta þeirra
nemenda sem hefja nám í
deildinni. Margir hætta þegar
þeir komast ekki í gegnum
síu þessa en ég hélt áfram
eins og fleiri og náöi í annarri
tilraun. Mér líkaði svo vel í
deildinni að það var aldrei
spurning um annað en að
halda þar áfram námi svo
fremi að ég réði við það.
Greinarnar eru misjafnlega
spennandi en það er eitthvað
skemmtilegt við hverja ein-
Sem betur
fer eru flestir
sem ég hef
þurft að
skipta mér
af siðaðir
menn og
láta sér
lynda þann
úrskurð sem
gefinn er út
hverju sinni.
Það eru
svartirsauð-
ir innan um
og þeir
mættu að
ósekju bæta
sig í manna-
siðum. Það
er þeirra
vandamál
því ákvarð-
anir hér að
lútandi eru
látnar
standa,
hvað svo
sem þeir
segja.
staka. Lögfræðinámið er ekki
þurrt og leiðinlegt eins og
margir halda, það er þvert á
móti mjög lifandi.
Félagslífið á meðal laga-
nema er ákaflega fjörugt og
skemmtilegt og eru árin í Há-
skólanum mér mjög eftirminni-
leg, ekki síst af þeim sökum.
Kynjahlutföllin eru orðin önnur
en áður var, þegar nær ein-
göngu karlar höfðu áhuga á
því að gerast lögfræðingar. Nú
eru þau svipuð og í mennta-
skóla - álíka margar konur og
karlar."
LÆT ÞAÐ EKKIÁ MIG FÁ
- Nú starfar þú undir kjör-
orðum lögreglunnar, sem
tekin eru úr ekki ómerkar!
bók en sjálfri Njáls sögu:
Með lögum skal land byggja
en ólögum eyða. Hvernig
kanntu við þetta hlutverk?
„Auðvitað þarf ég stundum
sem embættismaður i þessu
starfi aö taka óvinsælar
ákvarðanir, ekki siður en þær
sem í betri jarðveg falla. Ég
læt það ekki á mig fá þó gjörð-
um mínum sé ekki alltaf tekið
fagnandi. Það verður bara að
hafa það. Við gerum ekki ann-
að hér en að reyna að sjá til
þess að farið sé að lögum og
reglum. Þetta er starf mitt og
ég reyni að gegna því eftir
bestu samvisku."
- Þarf fulltrúi lögreglu-
stjóra ekki að vera á vett-
vangi, þar sem hlutirnir
gerast, til þess að vera við
öllu búinn?
„Mestur hluti starfsins fer
fram hér á skrifstofunni en
einstaka sinnum fer ég á
vettvang. Einkum á það þó við
í þeim tilvikum þegar verið er
að ogna nýjan veitingastað
eða þegar um eitthvað
sérstakt er að ræða. Bæði eru
lögreglumenn og eftirlitsmenn
á feröinni alla daga vikunnar til
þess að fylgjast með vínveit-
ingahúsunum. Þeir gefa okkur
skýrslu ef eitthvað er athuga-
vert við reksturinn.
Annars er ég með ýmsa
aðra málaflokka á minni
könnu, til dæmis útgáfu öku-
leyfa, hluta af sektainnheimtu
og síðan koma mörg mál af
ýmsu tagi inn á borð til mín. Ég
þarf til dæmis oft að svara
hvers konar fyrirspurnum um
lög og rótt, sem berast hingað
til lögreglustjóraembættisins,
ýmist frá einstaklingum, fyrir-
tækjum eða stofnunum."
SUMIR MÆTTU LÆRA
BETRI MANNASIÐI
Úthlutun vinveitingaleyfa var
áður í höndum dómsmála-
ráðuneytisins en lögreglan
eða sýslumannsembætti í
hverju umdæmi voru aðeins
umsagnaraðilar. Nú hafa
þessar úthlutanir færst frá
ráðuneytinu til fyrrgreindra
embætta. En það eru fleiri en
lögreglan í Reykjavík sem
koma við sögu þegar um það
er að ræöa hvort veitingahúsi
verður úthlutað vínveitinga-
leyfi eða ekki. Borgaryfirvöld
þurfa að leggja blessun sína
yfir slíkt, svo og félagsmála-
ráð, heilbrigðiseftirlit, eldvarna-
eftirlit og loks er starfandi
sérstök matsnefnd sem mælir
með leyfisveitingunni eða
gegn henni. Það er því ekki
sopið kálið. Þegar um nýtt
húsnæði er að ræða þarf
meira að segja Vinnueftirlitið
að veita samþykki sitt að auki.
Elín var spurð að því hvort
reglurnar hefðu verið hertar og
eftirlitið aukið eftir breytingarn-
ar.
„Reglurnar hafa ekki verið
hertar en það má kannski
segja að eftirlitið hafi aukist
með fjölgun vínveitingahúsa
því annars væri erfitt að henda
reiður á því sem er að ger-
ast á þessu sviði. Auðvitað
reynum við að standast þær
kröfur sem löggjafinn gerir til
okkar. Ef reglurnar eru brotnar
mega menn búast við að við-
komandi veitingahúsi verði
lokað að minnsta kosti eitt
kvöld í fyrstu og síðan eru
viðurlögin hert þegar brotin
eru ítrekuð. Við fyrsta brot, sé
það ekki alvarlegt, látum við
nægja að gefa mönnum að-
vörun.
Oft er um það að ræða að of
margir gestir eru í húsunum.
Þegar vínveitingaleyfi er út-
hlutað er tekið fram hversu
margir mega vera inni á staðn-
um og vegur mat heilbrigðis-
yfirvalda og eldvarnaeftirlits
þyngst í þeim efnum. Veitinga-
húsaeigendur þekkja þessar
reglur mjög vel en þeir freist-
ast stundum til að taka áhættu
og hleypa inn of mörgum gest-
um til að glæða viðskiptin -
eða of ungu fólki, sem ekki má
selja vín. Það getur reynst eig-
endunum dýrt ef þeir þurfa svo
að loka eitt kvöld eða um
lengri tíma fyrir syndir af
þessu tagi. Enginn er heldur
tilbúinn að standa undir þeirri
ábyrgð sem hvílir á eigendum
þessara staða ef kviknar ( og
of margir gestir reynast í hús-
inu.“
Elín fullyrðir að samskipti
hennar við þá aðila sem eiga
hlut að máli séu í langflestum
tilvikum prýðileg og í gegnum
starf sitt hafi hún kynnst mörgu
góðu og skemmtilegu fólki.
Aðspurð um hvort vonsviknir
veitingahúsaeigendur séu þar
meðtaldir svarar Elín að svo
sé. „Sem betur fer eru flestir
sem ég hef þurft að skipta mér
af siðaðir menn og láta sér
lynda þann úrskurð sem gef-
inn er út hverju sinni. Það eru
svartir sauðir innan um og þeir
mættu að ósekju bæta sig í
mannasiðum. Það er þeirra
vandamál því ákvarðanir hér
að lútandi eru látnar standa,
hvað svo sem þeir segja. Ef
þeir vilja ekki við það una
verða þeir að snúa sér til ráðu-
neytisins.
LAGANEMAR RÁKU
TVO SKEMMTISTAÐI
Áður en skilið er við Elínu Vig-
dísi Hallvarðsdóttur er ekki úr
vegi aö spyrja hana hvort hún
sæki stundum skemmtistaði
borgarinnar heim án þess að
gera það í embættiserindum.
„Ég fer út að skemmta mér
öðru hverju með vinum mínum
og verða þá ýmsir staðir fyrir
valinu. Á háskólaárunum var
félagslífið svo mikið aö maður
komst ekki yfir mikið meira en
skemmtanir innan lagadeildar-
innar. Við héldum okkar eigin
dansleiki og laganemar ráku
meira að segja tvo skemmti-
staði á tímabili.
- Að lokum, Elín, hvað
hyggstu fyrir í næstu
framtíð?
„Ég get alveg hugsað mér
að vera hér áfram. Auðvitað er
það samt alltaf á stefnuskránni
að fá réttindi til málflutnings og
titilinn héraðsdómslögmaður.
Þeir sem vinna á lögmanns-
stofum eiga auðveldara með
að afla sér slíkra réttinda en
hinir sem vinna hjá ríkinu. Til
þess að öðlast þessi réttindi
þarf viðkomandi að flytja fjögur
mismunandi mál fyrir héraðs-
dómi.“ □
38 VIKAN 26. TBL.1991