Menntamál - 01.12.1942, Blaðsíða 6

68
MENNTAMÁL
í. Þeir fá skólahúsið fullgjört, og oft hefir enginn skóla-
fróður maður verið spurður ráða um fyrirkomulag þess.
Það er líka næsta algengt, að skólastofur séu harla óhent-
ugar, og i engu sniðnar við hæfi nútíma vinnubragða við
kennslu og nám. Þær eru oft alltof þröngar, og í ýmsum
nýlegum húsum eru stofurnar aflangir ranghalar, þar
sem er klippt og skorið rúm fyrir skólaborð barnanna, og
kennaraborð, þegar bezt lætur. Aðeins hægt að ganga
milli borðaraðanna, og þó ef til vill með því móti einu, að
renna sér á rönd. Stundum geta nemendur ekki komizt
að sæti sínu né frá því, nema aðrir nemendur víki úr
sætum sínum fyrir þeim. Stofan er sniðin fyrir orða-
kennslu og lexíunám, yfirheyrslur og samtal kennara og
nemenda, en annað ekki. Þar er ekkert olnbogarúm til
starfa, ekkert rúm til að geyma í þá hluti, sem telja verð-
ur óhjákvæmilegt að hafa í nútíma kennslustofu: bóka-
safn, vinnuefni, áhöld, fullgjörð verk o. s. frv. — Þá eru
skólaborðin misjöfn, og víða ekki á marga fiska. Er hrein
furða, við hvílík ósköp margir íslenzkir kennarar verða að
bjargast í því efni — og hvað ýmsir þeirra láta bjóða sér!
Sjálfsagt verður að notast við þær kennslustofur, sem
til eru, ef þær eru nothæfar, enda þótt betra væri æski-
legt. Og þá er að gjöra svo gott úr þeim, sem verða má,
útbúa þær sem heppilegast og haganlegast. Skal nú leit-
azt við að benda á ýmislegt það, sem verða má til hollustu
og yndisauka, hagræðis og verkdrýginda um útbúnað
kennslustofunnar.
Þrjár kröfur verður að gjöra til kennslustofu: 1) Að hún
sé þannig úr garði gjörð, að heilbrigði nemenda og kenn-
ara sé þar í engu misboðið né spillt. — 2) Að svipur hennar
og útlit hafi þægileg áhrif á nemendur og kennara, svo að
þeir uni sér þar vel og þeim líði notalega. — 3) Að þar sé
við höndina það, sem nota þarf við skólavinnu, nám og
kennslu, og þannig fyrir komið, að verkin gangi sem greið-
ast. Skal nú hvert þetta atriði rakið fyrir sig.