Menntamál - 01.12.1942, Síða 18

80
MENNTAMÁL
inu þyrftu að vera skúffur með hólfum eða öskjum fyrir
nagla, skrúfur, króka, lykkjur,. kósa o. s. frv. Og yfir því
slíðrar fyrir ýmis verkfæri, svo sem hamar, naglbít, kvarða
(eða stálmálband), vinkil, sirkil, smásög, laufsög, beygju-
töng, gatatöng, kósatöng, tálguhníf, útskurðarjárn, brýni
o. fl. Kæmi sér oft vel að hafa slíkan útbúnað í skólastof-
unni, til ýmiskonar ígripa.
Það, sem lýst er hér að framan, einkum í III. og IV.
kafla, á flest við kennslustofuna mína. Mikið af því er lýs-
ing á henni, eins og ég hefi útbúið hana nú þegar, dálítið
bol-laleggingar um betrumbætur, sem ég hefi hug á að
gjöra, þegar ástæður leyfa. Þessi umbúnaður er reistur á
hugsun minni og reynslu í nokkuð löngu kennarastarfi,
og á ýmsu, sem ég hefi lesið um og séð á ferðum mínum,
sumt heima, en fleira erlendis. Ég hefi nokkra reynslu,
bæði um gildi þeirra hluta, sem hér er rætt um, og á mögu-
leikunum á að afla hlutanna, búa þá til og koma þeim
upp. Ég veit, að það er enginn ómöguleiki, ef kennarinn
vill það, og er ekki alveg ráðalaus. Ég tala nú ekki um, ef
hann nýtur vinsamlegs stuðnings skólanefndar, og for-
eldra nemendanna. Stuðning nemendanna þarf ekki að
efa. — Við hinu get ég ekki gjört, þó að ýmsum finnist
margt af því, sem hér er minnzt á, vera hégóminn einber.
Þar er hverjum frjálst að hafa sína skoðun, ef hún er reist
á rökstuddri skoðun, en ekki á hleypidómum, vanafestu
eða tregðu. — En þá þykist ég hafa varið vel stundinni
til þess að skrifa þessar línur, ef þær ýta einhverjum til
þess að athuga kennslustofuna sína og aðbúnaðinn þar,
og gjöra um þetta strangari kröfu — til sjálfra sín og
annarra.