Menntamál - 01.12.1942, Blaðsíða 45

MENNTAMÁL
107
fagrar hugsjónir og festi það heit í huga, að hefja reisn
lýðs og lands.
Ungmennafélögin eru ákjósanlegur vettvangur fyrir fé-
lagsstarfsemi ungra manna. Hugkvæmni, hæfileikar og
framtak þeirra fær þar skilyrði til að njóta sín. Félögin setja
engum ákveðið takmark um færni og fullkomleika, en
veita öllum mikla möguleika til félagslegrar þjálfunar og
eigin þroska.
Meginmarkmið ungmennafélaganna hefur verið og er, að
efla manngildi æskunnar. Að því marki er sótt eftir ýmsum
leiðum. íþróttaiðkanir efla líkamlega þjálfun og þrek, dáð
og drengskap. Bindindisstarfsemin hófsemi og siðferði-
legan styrk. Dansinn þjálfar fagran limataurð og frjáls-
mannlega framkomu. Umræður um ákveðin mál auka
andlegan þroska og félagslega færni. Söngurinn glæðir
málfegurð, listhneigð og Ijóðhug og ættjarðarkvæðin átt-
hagaást og þjóðrækni. Allt er þetta ágætt og ómissandi
þáttur í uppeldinu, hvort sem litið er á það frá sjónarmiði
kaupstaða, sveita eða alþjóðar.
Ef allir unglingar kaupstaðanna gengju i ungmennafé-
lög, sem stjórnað væri af sterkum leiðtogum og störfuðu
með fjöri og festu, mundi vissulega minnka verkefni ung-
mennadóms.
Traustur æskulýðsfélagsskapur í sveitum er nauðsyn-
legur liður í umbótastarfi sveitanna og dregur vissulega úr
hinum viðsjála flótta ungra manna frá mold til malar.
Hin fámenna, íslenzka þjóð er nú stödd á vegamótum
og ýmsum sýnist svo, að hún hafi aldrei átt leið um hættu-
legri vegamót. Orsakir þess eru ýmsar. Breytingar eru afar
örar á þessum tímum. Áhrif sveitanna á þjóðlífið fara
þverrandi, og hin forna sveitamenning hefur veikzt við
breytta búnaðarháttu og burtflutning fólks. Á hinn bóg-
inn er sérstæð bæjarmenning mjög í mótun og stendur
hér enn á veikum grunni. Af þessu leiðir nokkra hættu á
því, að æskan slitni úr tengslum við fortiðina, verði rótar-