Menntamál - 01.12.1942, Blaðsíða 7

MENNTAMÁL
69
n.
Talið er, að kennslustofa megi ekki vera rnirini en svo,
að 1,4 m- gólfflatar, og 5 m:i loftrúms (í smíðastofum 10 m3)
komi á hvern nemanda. Gluggar eiga að vera hátt, svo
að minna gæti skugga, og birtan að koma á vinstri hlið
nemenda. Talið er slæmt, að gluggar séu á bakvegg
kennslustofu, gegnt sæti kennara. Er það bannað í sumum
löndum, einkum vegna spjalla, sem það gjörir á sjón
kennara. Ef eigi er hægt að fá næga birtu frá gluggum
vinstra megin við nemendur, má bæta það upp með birtu
frá hægri, en jafnan verður hún að vera minni að magni,
en birtan frá vinstri.
Hér á landi er óhjákvæmilegt að nota ljós í kennslu-
stofum í skammdeginu. Mikið er undir því komið, að vel
sé vandað til upplýsingar kennslustofanna, því að hvort
tveggja er, að sjón nemenda er hætta búin af að rýna í
bækur og vinnu í slæmri birtu, og að hlífðarlaust ljós, sem
nær að skína beint í augu nemenda, er sjón þeirra hættu-
legt til lengdar.
Koma skal ljósum svo fyrir í kennslustofum, að birtan
komi til nemenda ofan að frá vinstri, nái vel til allra, og
hvergi beri skugga á, þar sem sjá þarf til. Ef rafljós eru
notuð (og þau eru raunar ein fullkomlega viðunandi), þarf
birtan helzt að koma til nemenda við endurkast frá lofti
skólastofunnar, eða gegn um móðugler eða mjólkurlita
hlíf. A. m. k. ekki beint frá glærum glóðarlampa að augum
nemenda! Framan við töfluljós þarf að vera hlíf, sem
endurkastar birtunni á töfluna, en aftrar henni að skína
beint framan í nemendur. Yfirleitt verður alltaf að gæta
þess, hvers konar ljós sem notað er í kennslustofu, að næg
birta, en ekki of skörp, falli á það, sem nemandi hefir með
höndum, hvort sem bók er eða verk, en Ijósið skíni aldrei
beint í augu honum.
Líðan og námshæfni nemenda er mjög komin undir því,
að hæfilegur hiti sé í kennslustofunni. Má þar hvorki vera