Menntamál - 01.12.1942, Blaðsíða 32

94
MENNTAMÁL
Stefán JónsNon:
Mál og stíll
Á sólbjörtum sumardegi vorið 1923 var ég gestur í móð-
urmálskennslustund í Nyboderskolen í Kaupmannahöfn.
í bekknum voru eingöngu stúlkur 12—13 ára gamlar, —
valinn hópur að gáfum, og glæsilegur útlits. Stúlkurnar
lásu sinn kaflann hver, og kennarinn skýrði efni og orða-
sambönd og varpaði spurningunum til stúlknanna um það,
sem lesið var. — Ég veitti einni stúlkunni athygli strax og
kennslan hófst. Hún var fljótust til að gefa merki, þegar
spurt var og svaraði skýrt og ákveðið, þegar spurningum
var beint til hennar. — Þegar hún las, var málrómurinn
hreimfagur og bjartur. — Auk þess var stúlkan ljóshærð
og lagleg; hánorræn í útliti.
Kennslustundin var á enda. Stúlkurnar þyrptust út, er
hringt var, en þessi litla ljóshærða stúlka kom beint til
mín og sagði á hreinni blæfagurri íslenzku: „Komið þér
sælir“. Ég tók kveðjunni með gleði og þótti gaman að hitta
þarna íslending í þessum ókunna barnahóp. — Þegar við
höfðum spjallað saman um stund, og ég hafði spurt hana
um ætt og uppruna, kom kennarinn og leiddi við hönd sér
dökkhærða, myndarlega stúlku og sagði að hún væri líka
íslendingur. — Ég heilsaði henni og talaði íslenzku, en
hún tók kveðju minni og svaraði á dönsku. — Eftir stutt
samtal við kennarann og litlu stúlkurnar, kom það í ljós
af hverju mismunurinn stafaði. Ljóshærða stúlkan, sem
talaði íslenzkuna hreint og fallega, átti íslenzka móður, en
danskan föður, en stúlkan dökkhærða, sem skildi íslenzku,
en gat ekki talað hana, átti íslenzkan föður, en móðir
hennar var dönsk. — Báðar voru af góðum heimilum,
fæddar og uppaldar í Kaupmannahöfn. — Þarna fékk ég
ráðningu gátunnar. — Það er fyrst og fremst móðirin, sem