Menntamál - 01.04.1961, Side 55

MENNTAMÁL
45
Hvernig- á þá íslenzkt nútímaljóð að vera, ekki einungis
til þess að geta talizt fullgild list, heldur líka frjóvgari
nýrrar alþýðumenningar og hlutgengt blóm i hinum veðra-
sama garði heimsmenningarinnar ?
Þetta er spurningin, sem ég læt hinum átta ungu skáld-
um eftir að svara, ekki hér í dag, heldur með lífi sínu
og list 1 framtíðinni.
Einhverjum kann að finnast hugleiðingar mínar í til-
efni af þessari kynningu á verkum þeirra vera nokkuð út í
hött — mér hefði verið nær að ræða á bókmenntalega vísu
um það, sem þau hafa þegar birt almenningi. En hvort-
tveggja er, að ég tel hér ekki stað né stund né heldur treysti
mér til að dæma um hvei~nig þau yrkja — og þaðan af síð-
ur kemur mér til hugar að gefa þeim einhverja forskrift
um hvernig þau eigi að yrkja.
Verk þeirra verða nú flutt hér á eftir og lýsa sér bezt
sjálf. Mig langar þó til að hafa yfir örsmá dæmi þess,
handahófsleg og slitin úr samhengi, hvernig þau bregðast
við rökum tilveru sinnar, hvert með sínum hætti:
f ljóðinu Staðlaus hugur 1 nóttinni spyr Þorsteinn Jóns-
son frá Hamri:
Nótt
og hugurinn reikar
cr mér ofvaxið þetta fallvalta líf?
Jóhann Hjálmarsson kveður í bálki sem nefnist Milli
vonar og ótta:
Þeir börðust
þeir börðust
þeir börðust allan daginn
þeir börðust alla nóttina
þeir börðust unz jörðin brann
þeir biirðust unz himinninn brann
og af dánum vörum þeirra
las auðnin:
VIÐ SIGRUÐUM
VIÐ SIGRUÐUM