Heima er bezt - 01.07.1994, Blaðsíða 21

ég nálgaðist efsta bæinn í dalnum,
sem þá var í byggð, sá ég fólk úti á
hlaði og eins á túninu við heyvinnu.
Mér þótti það dálítið skrýtið að þeg-
ar ég nálgaðist hvarf allt fólkið inn í
bæ. Þegar ég kom heim að bænum
og barði þrjú högg á bæjardyrnar að
gömlum sið, kom maður til dyra og
virtist mér það vera húsbóndinn. Ég
heilsaði honum og spurði hvort hægt
væri að fá hér keypt kaffi, og taldi
hann það sjálfsagt og bauð mér inn.
Hann fylgdi mér inn í litla og þrifa-
lega stofu með einum sex rúðu
glugga, sem vissi úl á hlaðið. Hann
bauð mér sæti við lítið borð við
gluggann og fór síðan og sá ég hann
ekki aftur.
Þegar ég hafði setið þarna góða
stund vinda sér inn tvær snarlegar og
frískar stúlkur sem mér sýndust vera
á aldrinum 15 til 16 ára. Þær breiddu
dúk á borðið og svo komu þær með
bollapar og lausan disk. Ég varð
strax var við að þær vildu ræða við
mig. Þær spurðu mig strax hvaðan
ég kæmi, hvert ég væri að fara og
hvaðan ég væri. Ég sagði eins og var
að ég hefði gist á Egilsstöðum í nótt
og komið þaðan gangandi og farið
bílveginn inn Velli og upp Skriðdal.
Aður en ég lagði á Breiðdalsheiði
hefði ég komið við á efsta bænum,
sem eru Vatnsskógar, og þegið þar
góðan beina.
Að loknum ánægjulegum samræð-
um bauð ég borgun fyrir veitingarnar
en þá var mér sagt að á þessum bæ
væri ekki tekin borgun af gestum
sem þægju kaffisopa. Síðan kvaddi
ég og hélt áfram göngunni niður
Breiðdal, kom að kveldi að Hösk-
uldsstöðum og baðst gistingar sem
var auðfengin og þar með var fyrsta
degi gönguferðarinnar lokið.
Morguninn eftir var árla risið og
eftir góðan morgunverð bjóst ég til
ferðar. Á hlaðinu var vörubíll og var
bílstjórinn í þann veginn að leggja af
stað í ferð niður í Breiðdalsvík. Bauð
hann mér að sitja í sem ég þáði og
sat í hjá honum niður að vegamótum
hjá Heydölum. Ég þakkaði fyrir mig
og hóf gönguna í blíðskaparveðri
Allar myndirnar, sem hér
birtast, voru teknar íferðinni
sem segirfrá í greininni.
upp í. Þctta var vörubíll á leið inn
Skriðdal. Með honum var ég inn að
vegamótum til Þingmúla. Ég þakkaði
fyrir mig og hélt svo áfram göng-
unni. Eitthvað varð ég að vaða af ám
og sprænum á leiðinni upp í Vatns-
skóga, sem þá var efsti bærinn í
Á Geithellnum í Álftafirði.
Skriðdal. Þar staldraði ég við og þáði
ágætar veitingar hjá húsráðandanum,
sem var að sjá myndar- og dugnaðar-
kona. Gamlan mann sá ég úti á túni
Við bœinn Geithellna.
með staf og virtist mér hann vera
mjög hrumur.
Frá Vatnsskógum var lagt á Breið-
dalsheiði og niður í Breiðdal. Þegar
Heima er best 237