Heima er bezt - 01.07.1994, Blaðsíða 49

Þcgar ég nálgaðist hæinn sá ég þar cnga hreyfingu. Ég
knúði dyra en enginn ansaði. Þá bankaði ég á millihurð-
ina og fann að hún var ólæst og viti mcnn! Þama var þá
vesalings tíkin!
Ég tók nú hvoipinn upp úr körfunni, kvaddi hann og
rétti hann til móðurinnar og þá urðu þrjár sálir fegnar!
Guð hafði bænheyrt mig nú eins og svo oft áður.
Flotið á kyrhala yfir sundvatn
Svo háttaði til á bænum Ökrum á Mýruni vestur, að
þær gætir sjávarfalla og þar í landareigninni er gjá ein
setn sjór fellur inn í um flóð. Nú bar svo til citt sinn fyrir
mörgum árum að stúlka ein, sem sá um að sækja og reka
kýmar þar á bæ, varð þess vör eitt kvöld þegar hún var að
sækja kýrnar að eina kúna vantaði og var það kvíga sem
komin var að burði.
Stúlkan fór nú að leita kvígunnar og fann hana loks
innst í gjánni þar sem hún var lögst, en stúlkan vissi að
þar var kúnni bani búinn og rak hana upp með harðri
hcndi. Með í för var hvolpur, lítil tík scm Drífa hét og
gekk hún vel fram í því að koma kvígunni út úr gjánni og
mátti það ekki tæpara standa, því byrjað var að falla inn í
gjána og slapp stúlkan naumlega með kúna undan flóð-
inu.
En þá var eftir að kotnast yftr ána sem nú var orðin að
sundvalni. Stúlkan rak nú kýrnar út í ána, greip um hal-
ann á þeirri síðustu og henti sér út í ána og flaut þannig
yfir. Heim kotn hún ekki með kýrnar fyrr en eftir mið-
nætti. Seint var mjólkað það kvöldið, og vitanlega var
ekki þurr þráður á stúlkunni. En það var nú ekkert óvana-
legt að hún yrði að grípa til þessa ráðs, að halda sér í kýr-
hala til að komast yfir ána þegar luin var orðin að sund-
vatni. Ekki hugsa ég að það þýddi að bjóða þetta öllum.
(Frásögn Guðríðar Eyjólfsdóttur, sem segir frá eigin
reynslu).
Rauða stjarnan
Það mun hafa verið einhvern seinustu daga september-
mánaðar 1980, sem ég sá rauðu stjörnuna. Ég var stödd í
íbúð minni á Selfossi. Nánar tiltekið var ég inni í baðher-
bergi þegar ég leit út um gluggann, sem snýr í norður. Sá
ég þá rautt Ijós í norðausturátt, sem ég áleit að væri frá
bíl eða vinnuvél einhverri og gat vcrið staðsett öðru
hvoru ntegin við Hvítá eftir stefnunni að dæma.
Mér varð starsýnt á þetta Ijós og furðaði mig á því hvað
það hreyfðist lítið, ef það væri frá bíl eða vinnuvél.
Ég hætti nú í bili að góna á þctta, settist inn í sófa mcð
prjónana mína og sat þar góða stund. En einhver kitlandi
forvitni rak mig þó til að líla út um gluggann einu sinni
enn. Og viti mcnn, þá var rauða Ijósið ekki lengur á jörðu
niðri heldur var það komiö upp fyrir sjónhringinn, þar
sem himinn og jörð mætast. Nú var ég viss um að ljós
þetta væri hvorki frá bíl eða vinnuvél. Þar sem ég star-
blíndi á þetta furðuljós góða stund, sýndist mér það að-
eins hreyfast og datt í hug flugvél, en furðaði mig mjög á
því hvað hún færi hægt og miðaði lítið áfram. Hún virtist
vera í einhverri órafjarlægð.
Ég fór nú að hita kvöldkaffið. Enginn var hjá mér til að
tala við eða sjá þetta með tnér. Ég drakk nú mitt kaffi og
enn leit ég út um gluggann. Jú, þarna var rauða ljósið í
sömu stefnu en hafði nú færst góðan spöl upp á himin-
hvelið. Enn óx undrun mín því nú þóttist ég sjá hvað
þetta var. Stjarna, en bara með öðrum lit en venjulegar
stjörnur, hvernig svo sem í því liggur.
Ég fór nú að bera þessa stjörnu saman við aðrar stjöm-
ur sem ég sá nálægt en þær voru allar með stnum eðlilega
lit, ýmist gular eða aðeins bláleitar. Svo var rauða stjarn-
an ívið stærri en hinar og virtist eins og stækka og koma
nær, eftir því sem nær dró miðnætti.
Alltaf sá ég eftir því að hafa ekki vakað lengur þessa
nótt, til að sjá þessa glórauðu fögru stjörnu svo lengi sem
hægt var. En ég taldi víst að næsta dag kæmu í öllum
fjölmiðlum fréttir og upplýsingar um þetta fyrirbæri. Ég
fór því að hátta og sofa um miðnætti en vaknaði um kl. 2
og var þá rauða stjarnan hátt á lofti og fikraði sig hægt
upp og suður á himininn. En ég, svefnpurkan, lagðist aft-
ur á koddann og svaf nóttina út. Þar með var mér horfin
þessi bjarta, fagra stjarna og hef ég ekki séð hana síðan
eða til hennar spurst. Þar með held ég líka að enginn ann-
ar cn ég hafi séð þetta fyrirbæri, hvernig sem því er varið.
Það er ekki þagað yfir því sem öðruvísi er. enda þótt ég
hafi þagað hingað til. En nú heli ég ákveðið að segja frá
þessu því mér þótti þetla merkilegt fyrirbæri.
ÍTTani
Heima er best 265