Heima er bezt - 01.07.1994, Blaðsíða 46

Marta S. Jónasdóttir
frá Efri-Kvíhólma:
8. hluti.
Lítil mús dregur í bú
fyrir veturinn
að var eitt haustið sem við vorum með vegavinnu-
tjöldin við Sogsbrúna, að hundurinn í Alviðru fór
að gera sig heirnakotninn og kom daglega í heim-
sókn. Átli ég þá oftast eitthvað til að gel'a honum, en ég
viidi helst ekki fá hann inn svo ég tók upp á því að láta
detta út um glugga á bakhlið skúrsins ýmislegt inatar-
kyns, sem til féll og hvutti kunni vel að meta.
Svo var það einn morgun að ég stóð við gluggann og
horfði út. Sá ég þá að svolítil mús var að bisa við að næla
sér í smurða brauðsneið og átti fullt í fangi með að koma
henni í holuna sína, sem var í þúfu þarna nálægt. En það
tókst að lokum að smáhoppa með hana þangað og svo
kom músin aftur til að sækja rneira og hefur víst þótt bera
vel í veiði. Eftir þetta sá ég svo um að alltaf væri eitthvað
þarna ætilegt og alltaf hvarf það.
Eg gaf oft músum á þessunt árum sem ég var í tjaldbú-
skapnum. Eitt vorið varð ég þess vör að mús var kontin í
kartöflur úti í geymslutjaldi, svo að ég tók það ráð að
gefa henni á bréfspjald í einu horni tjaldsins og það hvarf
allt en músin snerti ekki neitt annað en það sem henni var
skammtað.
Svo var það haustið sem brú var sett á lækinn hjá
Varmadal, að töluvert var umleikis því þarna unnu margir
menn. Meðal annars var slátrað bæði folaldi og kvígu,
svo að þarna skapaðist heilmikil matargerð, bæði kæfu
og sláturs og var það æðimikil vinna.
En ég var ekki ein í þessu því sá sem stjórnaði þarna,
Sigurður Björnsson að nafni, lét piltana vinna að þessu á
kvöldin svo að þetta gekk eins og í sögu. Svo var slátrið
sett í sýru og bragðaðist vel. Einnig var soðin kæfa sem
þótli afbragðsgóð og var oft gott á borðum þessar vikur,
sem þarna var verið, en það var frá sláttulokum og fram í
desember.
Rétt við skúrdyrnar var lítill skúr, sem allur matur var
262 Heima er besi