Heima er bezt


Heima er bezt - 01.07.1994, Blaðsíða 44

Heima er bezt - 01.07.1994, Blaðsíða 44
stað. Halli er við talstöðina, sem er aðeins gamla Gufunesbylgjan. Hann hefur náð sambandi við talstöðvarbíl suður við Alftavatn og hafði sá orðið var við Þjóðverja sem var þar einn á gangi og stemmdi lýsingin við týnda sjóræningjann. Maðurinn gekk bíla- slóðina í vestur í áttina að Markar- fljóti á syðri Fjallabaksvegi. Sagðist hann ætla að húkka sér far með bíl í Landmannalaugar. Líkur á því að hilta bíl á leið þangað á þessum slóð- um og á þessum tíma voru nánast engar og ekki miklar líkur á að hitta nokkurn bíl þar yfirleitt. Mest undr- uðust menn þó að hann átti að hafa sést við Alftavatn klukkan rúmlega sex eða rúmum tveimur tímum eftir að hann sást við skálann í Hrafn- tinnuskeri. Kunnugir töldu þann gönguhraða milli þessara staða með ólíkindum, en þessi leið er stikuð sem hluti af „Laugveginum“ og stundum höfð sem dagleið á göngu- ferðum suður í Þórsmörk. En kannski fóru þessar tímasetningar eitthvað á milli mála. Halli var búinn að ná talstöðvar- sambandi við björgunarsveit á Hvolsvelli og var hún komin í við- bragðsstöðu að hefja leit. Ford Econoline með talstöð, sem staddur var í Laugununi, hafði verið sendur um Dómadal í Reykjadali við Hrafntinnusker og átti hann að bíða nálægt íshellinum. Þaðan sögðu kunnugir að ekki væru nema 2 km að skálanum í Hrafntinnuskeri. Þeir á Fordinum áttu að sækja Einar Torfa og Birnu þangað, þar sem þau áttu að bíða yrðu þau einskis vísari. Það er margt spjallað í landvarða- herberginu í skálanum og þröng á þingi meðan beðið er frétta úr tal- stöðinni. Talstöðvarbíllinn við Álfta- vatn er fenginn til að fara og svipast um eftir manninum áleiðis vestur syðri Fjallabaksleið. Tóta kemur inn eftir að hafa verið úti á tjaldstæði. Sagðist hún hafa rætt við fararstjóra sjóræningjanna og m.a. spurt hvort týndi maðurinn væri með öllu mjalla. Fararstjórinn taldi manninn með fullu viti, en í skálan- um efuðust margir um það á þessari stundu eða þá að útlendingar gerðu sér enga grein fyrir hugsanlegum að- stæðum á íslenskum fjöllum. Sumir töldu óskiljanlegt að maðurinn skyldi halda aleinn í suðurátt frá skálanum í Hrafntinnuskeri, þegar allir aðrir sneru við í Landmanna- laugar, enda þótt stikaðar leiðir væru í báðar áttir. Maðurinn hafði hvorki landakort né mat, var illa búinn ef veður breyttist og virtist ekki hafa hug- mynd um hvert hann var að fara. Þá hefði verið skynsamlegt að fylgjast með ferðamönnum úr öðrum hópum sem sneru til baka. Allir voru sam- mála um það að ekki ætti að sleppa sjóræningjum lausum á íslensk fjöll, það væri aðeins áhætta og kostnaður fyrir Islendinga, sem hefðu litlar sem engar tekjur af þess háttar ferðafólki. Klukkan er rúmlega hálftólf. Allt í einu koma inn í skálann tveir karl- menn og ein kona. Annar þeirra er týndi sjóræninginn. Sagan sem þau segja er næsta ótrúleg saga um til- viljanir og heppni. Konan er jarð- fræðingur. Hún er á jeppa á syðri Fjallabaksleið í einhvers konar jarð- fræðiathugunum suður og austur af Laufafelli. Maður hennar er með henni. Þau hafa hug á að gista í skála sem er skammt frá veginum austan við Markarfljót. Það er komið myrk- ur og veðurhljóð í fjöllum, þegar þau koma austur yfir fljótið. Enginn bíll eða Ijós, ekkert hljóð nema vindur- inn og straumvötn sem gnauða í ör- æfaþögninni. Allt í einu sjá þau mann á gangi í bílljósunum. Það er týndi sjóræninginn, rammvilltur og illa haldinn, einn á reginfjöllum. Þau hafa enga talstöð, en grunar að leit að honum sé hafin, svo þau ákveða að aka honum í Landmannalaugar. Þau vita ekki hvort Laufafellsleið milli syðri og nyrðri Fjallabaksleiða er fær og fara því Krakatindsleið, sem þau vissu að var fær en er nokkru lengri. Og hér eru þau komin og biðjast gistingar, sem þau fá þótt skálinn sé yfirfullur. Sjóræninginn hypjar sig fljótlega og skömmu síðar koma fararstjórinn og bílstjórinn úr sjóræningjabílnum til að þakka fyrir aðstoðina. Land- verðirnir taka því vel, en einn við- staddur fararstjóri, Jórunn Sigurðar- dóttir, talaði við þau á þýsku nokkur vel valin orð, að því er virtist. Urðu þau nokkuð skömmustuleg og fram- lág voru þau þegar þau kvöddu og fóru. Grunur lék á að hún hefði lýst fyrir þeim hugsanlegum afleiðingum athæfis þeirra í ferðamálum og reynsluleysis í fararstjórn. Eftir að hafa kvatt hina ágætu landverði fer ég út á tjaldstæðið. Það er kolamyrkur og hvassviðri og rign- ingarhraglandi. Sum eldhústjöldin hafa verið felld og borið á þau grjót þar sem mörg þeirra standa illa í vindi. Það er notalegt að skríða í svefnpokann í aftasta sæti rútunnar upp úr miðnættinu og hlusta á vindgnauðið í myrkrinu, enda sofna ég fljótt. S Oveðursmorgunn Það er farið að birta af degi þegar ég vakna við það að bankað er á hurð rútunnar, sem ég hafði læst að innan. Eg lít á úrið mitt og sé að klukkan er hálffimm. Það er ofsarok og foráttu- rigning. Bíllinn veltur á fjöðrunum undan veðurálaginu og vatnið fossar niður rúðurnar vindmegin. Ég skríð úr svefnpokanum og opna dyrnar. Uti stendur Jón Geirsson fararstjóri, algallaður. Tjaldstæðið er yfir að líta eins og eftir loftárás. Tjöldin eru flest ýmist fokin eða brotin niður og fólk er um allt tjaldstæðið að bjarga eigum sínum og grýta niður tjöldin. Jón er búinn að vera úti góða stund að aðstoða farþegana okkar og nú þurfa þeir að komast í skjól fyrir óveðrinu. Ég fer aftur í að klæða mig og bíllinn fyllist af blautu og hröktu fólki. Ég hygg nú gott til glóðarinnar að nota olíumiðstöðina til að hita upp bílinn. En nú vill hún ekki fara í gang af einhverjum óþekktum ástæð- um. Ég verð því að setja vélina í gang til að reyna að fá einhvern hita í bílinn. Skömmu síðar er komið með 260 Heima er best
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heima er bezt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.