Heima er bezt - 01.07.1994, Síða 30

Oskar Þórðarson frá Haga:
Allt frá því ég fyrst man eftir var umræðan
um rjúpuna blandin nokkurri furðu, án þess
að vera vísindaleg. Rjúpan var nytjafugl til
sveita og engar kannanir í gangi um það hve
mikið mætti veiða án þess að gengið yrði á
stofninn. Stundum sáu veiðmenn slík ósköp
af þeim fugli að þeim ofbauð næstum og eng-
inn leiddi huga að því að nokkurn tíma gæti
svo farið að ekki sæist Iengur nema einn og
einn fugl á stangli.
itt at' því fyrsta sem ég man af vangaveltum manna
um rjúpuna var að á fögrum haustdegi, áður en
snjókorn höfðu fallið á fjöll, var maður á ferð aust-
ur Skorradal undir Dragafelli, sem er 478 metrar, þar sem
það er hæst. Sem manninum verður litið til fjallsins sér
hann að við efstu brúnir þess er svo
að sjá að þar hafi gránað á stóru
svæði og var það ofvaxið skilningi
mannsins þar eð heiðskírt var og
hvergi örlaði á úrkomu.
Ekki er ólíklegt að þetta vekti
með honum nokkra undrun og sjálf-
sagt hefur hann tafið eitthvað ferð
sína og horft um stund til fjallsins
og nógu lengi til að sjá þetta fyrirbrigði lyfta sér frá jörðu
og hverfa. Kvað hann þarna hafa verið flokk rjúpna, ekki
hundruð heldur að öllum líkindum þúsundir. Slík furðu-
sýn er lítt trúleg og hætt við að rengd verði.
Þessi frásögn vakti með mér og ekki síst kom hún í
huga minn þegar ég fór sjálfur að „ganga til rjúpna,“ eins
og það var kallað að fara á rjúpnaveiðar. Kannski var það
hinn sígildi draumur veiðimannsins um mikið magn þess
sem sótt var í og að einhvern tíma bæri líka sjón fyrir
augu mín og mannsins í Skorradal.
A síðustu vetrarmánuðum ársins 1935 byrjaði ég að
ganga til rjúpna. Ég var þá á fimmtánda ári og hafði riffil
til veiðanna. Tæplega var hægt að segja að slíkt verkfæri
væri virkt lil stórveiða ef svo ólíklega vildi til að á vegi
mínum yrðu hundruð eða þúsundir rjúpna og ekki senni-
legt að eftirtekjan yrði í samræmi við fjöldann, ekki síst
riúpum
246 Heima er besl