Heima er bezt - 01.07.1994, Síða 42

en hjá honum eru engin tjöld nema
eldhústjöld. Seinna um kvöldið kem-
ur í Ijós að þegar llekar, sem mynd-
uðu þak yfirbyggingarinnar, voru
reistir upp reis tjaldborg á þaki bíls-
ins fyrir farþegana að sofa í. Bíllinn
var mcð brúsa á hliðunum fyrir elds-
neyti og sýnilega þannig útbúinn að
fátt ætti hann að þurfa að sækja til
Islendinga. Sú saga gekk staflaust á
staðnum að ráðskonur í Ulfarsbíln-
um hefðu orðið mjólkurlausar og
beðið fólkið í Daltusbílnum um að fá
lánaða mjólk, þar sem þær ættu von
á henni lljótlega með bíl frá Reykja-
vík. Það var auðsótt en mjólkin
reyndist þýsk. Heimafólk í Land-
tóku á sig náðir eftir að dimmt var
orðið en þó er liðið að miðnætti þeg-
ar ég skríð í svefnpokann.
Dagur í Land-
mannalaugum
Að venju er ég vaknaður um
klukkan sjö. Margir eru komnir á stjá
á tjaldstæðinu, enda orðið bjart fyrir
góðri stundu. Margir hópar eru að
búast til brottferðar og almennt er
morgunmatur klukkan átta, heldur
seinna þó hjá þeim hópum sem ætla
að dvelja hér í dag og gista aðra nótt.
Tjöldunum fækkar óðum, en hóparn-
Hrafntinnusker og er hluti af
svokölluðum Laugavegi, sem er stik-
uð gönguleið suður í Þórsmörk. Það
er mikill fjöldi fólks á göngu um
fjöllin þarna og upp við Brenni-
steinsöldu verðum við vitni að því að
nokkrir Frakkar hlaupa þar um með
hróp og köll. Höfðu þeir lýnt einum
félaga sínum, en hann hafði farið
niður á undan þeim og þeir þess
vegna orðið viðskila. Hittu þeir hann
á hverasvæðinu.
Við röltum upp á Brennisteinsöld-
una og stönsum við hraundrangann
utan í henni sem bendir eins og
risafingur upp í óravíðáttu himin-
geimsins. Til baka förum við Græna-

L—— niiiiuisí-b-S! nsiuiii Sflfo-

mannalaugum kallaði þennan bíl sjó-
ræningjabílinn. Annar bíll frá Daltus
eins og þessi eða kannski þessi sami
hafði orðið á vegi mínum fyrir norð-
an í þessari ferð og hafði ég séð að
þar völdu þeir sér náttstaði fjarri al-
mennum gististöðum ferðamanna,
t.d. á Mývatnsöræfum og á Tjörnesi.
Virtist það gert til að losna við þjón-
ustugjöld á almennum tjaldstæðum.
Eftir kvöldmat og bílþvott í volgri
Laugakvíslinni fór að dimma. Það
var skýjað loft og myrkrið varð mjög
svart þegar leið á kvöldið. Flestir
ir sem verða hér áfram búast lil
gönguferða. Það er gott gönguveður
og þurrt en fremur lágskýjað. Blá-
hnúkur veður í skýjum en Brenni-
steinsalda er hrein. Margir hópar
leggja upp í gönguferðir milli klukk-
an níu og tíu. Sumir fara á Bláhnúk
og Brennisteinsöldu en aðrir fara
lengra eins og í Hrafntinnusker. Það
léttir aðeins til undir hádegið, en þó
sér ekki til sólar. Asamt nokkrum
öðrum rölti ég yfir Laugahraunið og
upp á Brennisteinsöldu. Við förum
stikuðu leiðina sem liggur áleiðis í
gilið sem liggur með fram Bláhnúk
að norðan og ber nafn af grænum
klettavegg sunnan þess. Litauðgi
þessa svæðis er með ólíkindum. Á
móti græna klettaveggnum er svart
Laugahraunið og handan þess gul og
brún Brennisteinsaldan. Austan Jök-
ulgilkvíslarinnar er Barmurinn í gul-
um og brúnum litum og jafnvel eyr-
arnar suður að Brandsgili eru gular.
Við komum í tjöldin á fimmta
tímanum og skömmu síðar legg ég
leið mína í eldhúsbílinn frá Úlfari
Jacobsen. Ekki þekki ég ráðskonuna,
258 Heima er best