Æskan - 01.11.1968, Blaðsíða 27

Spilagaldur.
Taktu þér tíu spil, til dæmis
eingöngu lijörtu frá ás og upp
í tíu og legðu þau í liring, eins
og sýnt er á myndinni, en með
þeim mismun að þau eiga að
liggja á grúfu. Þú setur á þig
hvar ásinn er og gætir þess að
spilin liggi í réttri röð. Nú bið-
ur þú einhvern viðstaddan að
hugsa sér einhverja tölu, en
ekki má liún vera hærri en tíu
og benda um leið á eitt spilið
í hringnum. Hugsum okkur nú
að hann hafi hugsað sér töiuna
þrjá og að hann hafi bent á
spilið, sem þú veizt að er
hjartafimm. Nú leggur þú tiu
við þessa tölu, það verða 15, og
biður svo þann, sem hugsað
hefur töluna, að telja þangað
til hann er kominn í 15, en
byrja með tölunni, sem hann
hefur hugsað sér. Þér finnst
]>etta kannski torskilið, en við
skulum taka dæmi. í þessu til-
felli tclur hann þrjá á lijarta-
fimm, 4 á hjartafjarka, 5 á
hjartaþrist o. s. frv. þangað til
hann kemur að spilinu 15 og
snýr því upp. Það eru 3, eða
einmitt talan sem hann hefur
hugsað sér.
Ég er viss um, að allir verða
forviða á þessum spilagaldri.
+—---------------------*
tættur, svo ekki var sjón að sjá bláar tætlurnar, sem eftir voru hangandi á
honum. Hann sagði að risinn hefði blásið svo á sig að hann botnveltist niður
allt Burstarfjall og varð svona útleikinn.
„Það var leiðinlegt, en þú gazt svo ekkert,“ sagði kóngurinn glaðlega.
„Næsti umsækjandi.“ Næsti prinsinn var í brynju. Það var þó skárra, en hann
varð að snúa við, alveg yfirbugaður, því risinn kleip hann svo fast og íleygði
honum ofan í Þrengslin. Þegar prinsinn hafði skriðið upp, var hann alveg
orðinn kjarklaus og áræddi ekki í aðra för.
„Hver er næstur, hva-hvað er þetta, ætla ekki fleiri að reyna?“ sagði
kóngurinn.
„Enginn prins,“ sagði læknirinn. „Nú hefur enginn prins lengur kjark
til að reyna, en hér er piltur sem er tilbúinn. Hann heitir Joris.“
„Joris er hressilegt nafn, þegar dreki er annars vegar. Komdu hingað
Joris. Hefurðu sverð?“ sagði kóngurinn.
„Nei, yðar hátign,“ sagði pilturinn.
„En kannski spjót?“
„Nei, yðar hátign.“
„Hvað hefurðu þá?“
Joris sneri við öllum vösum sínum og sagði: „Græna krít. Ég var að
leika mér að henni, rétt af tilviljun. Annað hef ég ekki.“
„Á ég að gefa þér alvæpni?“ spurði kóngurinn.
„Nei, nei,“ sagði Joris. „Ég fer bara svona. Ég er líka alveg óvanur vopna-
burði.“
„Jæja, mér finnst þetta teflt á tvær hættur,“ sagði kóngurinn. „En þú
ræður sjálfur, ekki vil ég halda aftur af þér. Farðu vel, Joris.“
Svo fór pilturinn gangandi einn síns liðs, upp að Burstarfjalli. Það var
erfitt að klifra gegnum stingandi kjarrið, en þó tókst honum að komast
sprengmóður upp eftir nokkurra stunda gang og stóð nú áður en varði frammi
fyrir berum fótleggjum risans, sem var að reyta garðinn sinn.
„Aha,“ sagði risinn um leið og hann greip Joris milli þumal- og vísi-
fingurs. „Hér er númer þrjú. Komstu til að frelsa prinsessuna, vesældar
ormurinn?”
Nei, alls ekki, ég villtist bara og lief enga luigmynd um prinsessur,"
sagði Joris.
„Ekki það?“ sagði risinn og settist með Joris á hné sér, en hélt honum
samt fast á meðan. „Hér geturðu séð prinsessuna sitja við turnglúggann. Og
sérðu drekann?"
„Já, ég sé hann,“ sagði Joris. „En klíptu mig ekki svona fast. Ég á svo
erfitt með að tala þegar ég er svona klemmdur milli tveggja fingra."
„Ha, ha,“ hló í risanum, sem linaði heldur á takinu. „Hvað á ég að
gera við þig nú? Ég get fleygt þér niður, en það er nú ekkert skemmtilegt."
„Sjálfsagt er það ekki skemmtilegt," sagði Joris.
„Ég mundi geta soðið þig saman við kálið í kvöld,“ sagði risinn.
„Bíddu við, ég á hérna gamalt fuglabúr, ég læt þig í það fyrst um sinn.“
Hann lét Joris inn í búrið og sveiflaði því fram og aftur. Svo rak hann
upp skellihlátur.
Joris hló með honum og sagði: „Ha, ha, en hvað maður getur hlegið!
Til allrar hamingju er það helber uppspuni, þetta sem allir segja.“
„Hverjir?" spurði risinn.
„Mennirnir niðri, þeir segja að þú sért búinn að vera veikur í langan
tíma,“ sagði Joris.
455