Æskan - 01.01.1972, Qupperneq 17

LITLA STÚLKAN, SEM
HUÓPST Á BROTT
að var dag nokkurn fyrir mörg-
um árum, að kallari Boston-
borgar í Bandaríkjunum gekk
hrópandi eftir strætum borgar-
innar og kallaði: Týnd, týnd, litil stúlka
er týnd. Sex ára gömul stúlka í rauðum
kjól og grænum skóm er týnd.
Þetta vakti telpuhnokka nokkurn, er
lá sofandi á nærliggjandi tröppum á
stóru húsi. — Hvað, þetta hlýtur að
vera ég, sagði hún og leit niður á nýju
grænu skóna sína og flýtti sér til kall-
arans.
Um morguninn hafði hún verið að
leik með ókunnum börnum, og í hita og
æsingi leiksins hafði hún farið með þeim
langt fjarri heimili sínu og áttaði sig
ekki á, hvar hún var stödd, fyrr en farið
var að dimma. En þá rataði hún ekki
heim aftur.
Hún hafði gert þetta nokkrum sinn-
um áður, og nú skammaðist hún sin
fyrir að hafa gert þetta einu sinni enn.
En það var nú einu sinni svona, að
henni þótti gaman að kynnast öðrum
börnum. og sjá nýja staði. Henni fannst
alltaf að ævintýrið biði hennar á næsta
götuhorni, og biði aðeins eftir að vera
uppgötvað.
Kallarinn fór með hana heim til pabba
og mömmu. Mikið varð hún sorgbitin,
þegar hún sá, hvað pabbi og mamma
höfðu verið hrædd um hana. i refsingar-
skyni sagði mamma hennar að hún yrði
að sitja á sófanum inni í stofu allan
daginn.
Að sitja á sófanum heilan dag var
mjög leiðinlegt, en þá gafst Lovísu næg-
ur tími til að hugsa.
Hún ákvað að hlaupa aldrei aftur að
heiman. i hvert skipti, sem hún ætlaði
að hlaupast á brott, fór hún upp í
herbergið sitt og lokaði dyrunum vendi-
lega á eftir sér. Til þess að eyða tím-
anum fór hún að semja sögur i hugan-
um. — Þetta, hugsaði hún, er miklu
skemmtilegra en að hlaupast á þrott,
þvi hún gat lent í hinum dýrlegustu æv-
inlýrum án þess að yfirgefa herbergi
sitt.
Nokkrum dögum seinna sagði hún
við móður sína: Mamma, þú þarft ekki
að vera hrædd um að ég hlaupist á
brott framar. Upp frá þessu ætla ég
aðeins að imynda mér, að ég geri það.
— Hvað áttu við, barnið mitt? sagði
móðir hennar.
— Nú, þegar ég er uppi i herþerg-
inu mínu, sem ég sögur. Þá get ég
ferðast hvert á land sem ég vil.
— Þetta er ágætt, Lovísa, sagði móð-
ir hennar, — en hvers vegna skrifar
þú sögurnar ekki niður?
— Það ætla ég að gera, sagði Lovisa.
Og það gerði hún upp frá því, og seinna
þegar hún varð stór, hélt hún áfram
að skrifa falleg ævintýri og varð þekkt-
ur barnabókahöfundur i Bandaríkjunum,
og eflaust hafið þið lesið einhverja sög-
una hennar, sem margar hafa verið
þýddar á íslenzku. Hún heitir Louise
May Alcott.
Frægur hundur
Hundurinn, sem sést á myndinni, er að stinga sér út til
köfunar. Hann heitir Pars og er ættaður frá Istanbúl í
Tyrklandi. Hann er 3 ára og hefur fengið mikla þjálfun
i köfun. Hann á núna heima í Flórida, og þar hefur hann
verið notaður til að hjálpa lögreglu við að leysa ýmsar
þrautir. Einu sinni kafaði hann eftir barni og bjargaði lífi
þess. Hann er eini hundurinn í heiminum, að þvi er vitað
er, sem getur kafað allt niður á 10—12 metra dýpi. Börnin
i Flórida og víðar halda mikið upp á Pars og hann sést
oft í sjónvarpinu.
15