Æskan - 01.10.1974, Blaðsíða 32
m
MARGUR HEFUR LIFAÐ
SJÁLFAN SIG
Rœtt við Eirik Kristófersson, skipherra,
sem bceði er forspár og dýravinur hinn mesti.
Ég minnist vel æskuára minna, þótt ég sé nú orðinn
áttræður, en áttatíu ár eru óþarflega langur tími fyrir flesta
og margur hefur lifað sjálfan sig þá. Við vorum 17 systkinin
og komust 15 upp. Næstelsti bróðir minn drukknaði rétt
fyrir aldamótin af „Viggu“ frá Patreksfirði, og sá yngsti dó
um 1920 af slysförum. Við hin systkinin höfum öll verið
langlíf. Ég las í norsku blaði um nokkur systkini, sem sagt
var að hefðu sett sameiginlegt heimsmet í langlífi, en reikn-
aði síðan út, að við systkinin hnekktum því með hálfu öðru
ári, en eftir það dó ekkert úr hópnum næstu tólf eða
þrettán árin.
Móðir mín, Margrét Hákonardóttir, giftist, þegar hún var
sautján ára og var því aldurinn jafnhár bömunum, sem
hún átti eftir að eignast. Hún og faðir minn, Kristófer
Sturluson, sem var um tvítugt, er þau gengu í hjónaband,
bjuggu á Brekkuvelli á Barðaströnd og þar var ég fæddur
og uppalinn til tuttugu og fjögurra ára aldurs.