Æskan - 01.10.1974, Blaðsíða 67

Apamaðurinn reyndi böndin, sem héldu honum. Hann
Var ekki viss um það, en hann hélt þó, að þau væru ekki
nógu traust til þess að halda honum, ef hann tæki á því,
Sem hann átti til, en það ætlaði hann ekki að reyna, fyrr
en rétti tíminn væri kominn' til þess. Að svo stöddu taldi
hann rétt að bíða myrkurs.
Hann lá lengi þarna í garðinum, áður en sólin gekk
hl viðar, en því nær jafnsnemma heyrði hann fótatak
1 göngunum í kringum sig, og brátt voru pallarnir fullir
af andlitum, en um tuttugu menn komu inn í garðinn.
Eitt augnablik störðu allra augu í átt til hinnar hnígandi
s°lar. Síðan upphófst lágur söngur, og skömmu síðar tóku
Þeir, sem voru umhverfis Tarzan, að dansa eftir hljóð-
falli sönglagsins. Þeir slógu hring um hann hægt og hægt
°g líktust helst í hreyfingum sínum klunnalegum bjarn-
hýrum. Enn þá horfðu þeir allir til sólarinnar, sem nú
Var alveg að hverfa niður fyrir sjóndeildarhringinn. Þeir
héldu þessum einhljóma söng sínum áfram í svo sem tíu
ttdnútur, en þá sneru þeir sér sem einn maður að fang-
anum með kylfurnar á lofti. Þeir ráku upp ógurleg öskur
°g afskræmdust allir af illsku, er þeir þustu að honum.
A sama augnabliki stökk kona inn í miðjan hópinn.
^ún hafði einnig kylfu í hendi og var sú úr skíru gulli.
hessi gullkylfa var þó miklu fíngerðari og grennri en hinar
hlunnalegu kylfur mannanna. Hún líktist meira veldis-
sprota en vopni.
Kona þessi benti mönnunum að hörfa til baka með
því að veifa að þeim gullkylfu sinni.
Kvenpresturinn La
Tarzan hélt um stund, að eitthvert kraftaverk hefði
bjargað sér, en þegar hann hugsaði um hve auðveldlega
stúlkan einsömul hafði rekið burtu tuttugu ærða karla,
og þegar hann sá, að dansinn var aftur byrjaður og að
stúlkan tók þátt í honum með þeim, þóttist hann vita, að
þetta hefði aðeins verið einn þátturinn í siðvenjum þessa
fólks.
Að lítilli stundu liðinni dró stúlkan hníf úr slíðrum
og skar böndin af fótum Tarzans. Þegar mennirnir nálg-
uðust, benti hún honum að standa á fætur. Hún batt
reipið, sem verið hafði um fætur hans, um háls honum
og teymdi hann yfir garðinn. Karlmennirnir komu á eftir.
Hún fór eftir krókóttum göngum lengra óg lengra inn
í musterið, uns komið var inn í stórt herbergi, þar sem
altari stóð á miðju gólfi. Þá skildi Tarzan, hverju dansinn
sætti. Hann hafði fallið í hendur sóldýrkenda, líklega
afkomenda hinna fornu, illræmdu sóldýrkenda Afríku,
sem höfðu þann hátt á að fórna mönnurn til blíðkunar
sólguðnum. Útlitið var vægast sagt ekki álitlegt fyrir
Tarzan apabróður, og hrollvekjandi voru hinir brúnu
blóðblettir, sem hér sáust á altarinu og- gólfinu.
Kvenpresturinn leiddi Tarzan að altariströppunum.
Pallarnir fylltust af áhorfendum og inn um dyr aftantil
BARW&BLASIDÆSKAN 75 ára
"—11 . ‘_____—