Æskan - 01.10.1974, Blaðsíða 100

ÚR MÁLFRÆÐITÍMA
í MELASKÓLA
Kennarinn: — Við skulum
hugsa okkur, að þið séuð að
leika ykkur úti á leiksvæði.
Tvö ykkar halda í sinn hvorn
endann á bandi, en hin gera
tilraun til að hoppa yfir. Hvaða
orðflokkur er það „að hoppa“?
Jói: — Það er sögnin að
lioppa.
Kennarinn: — Gott, áfram.
Jói: — Ég hoppaði.
Kennarinn: — Áfram.
Jói: — Við hoppuðum.
Kennarinn: — Áfram.
Jón: — Ég hef hoppað.
Kennarinn: — Áfram.
Jói: — Við munum hoppa.
Kennarinn: — Áfram.
Jói: — Já, en kennari. Við
erum hara öll komin yfir fyrir
löngu.

☆
:
ÞJÓÐVÍSUR
Kvölda tekur, sest er sól,
sveimar þoka um dalinn.
Komið er heim á kvíaból
kýrnar, féð og smalinn.
Kveldúlfur er kominn hór
kunnugur innan gátta;
sólin rennur, sýnist mér,
senn er mál að hátta.

Texti: Johannes Farestveit
Teikn.: Solveig M. Sanden
1. Það er orðið notalega hlýtt hjá þeim félögunum, Bjössa og Þrándi. Þeir gseða
sér á kaffinu og nesti Bjössa, því hann fer aldrei i veiðtúr, án þess að hafa bita
með sér. „Hvað skyldi klukkan vera á þessum degi?“ spyr Þrándur. „Littu á
þessa þarna,“ segir Bjössi og hendir á gamla vekjaraklukku uppi á hillu. — 2.
„Klukkan er bara 7! Það getur nú varla passað. Þessi hefur staðið siðan í haust,“
segir Þrándur og nær i klukkuna og hristir hana, en það gagnar litið, svo hann
trekkir hana upp, en hún er jafn þögul. „Hér er vist þörf á úrsmið,“ segir Þránd-
ur um leið og hann gleypir síðasta bitann af brauðsneið sinni. — Þrándur tekur
veiðihnifinn sinn og losar um baklok klukkunnar. „Já, það lá að,“ segir Þrándur
glottandi. „Maskínumeistarinn er dauður!“ Og um leið tekur hann dauða flugu
úr klukkunni. — 4. Þi'ándur hristir nú klukkuna, og nú fer hún af stað. „Það er
nú gott, að þú hefur svona mikinn áhuga á, hvað tímanum liður — en nú er ég
orðinn saddur og úthvíidur og vil að við komum okkur af stað i veiðina,“ segu”
Bjössi hátiðlega. — 5. Þeir læsa kofanum og lita eftir að eldurinn sé dauður,
Við skulum ekki hafa hátt,
hér er margt að ugga.
Ég hef heyrt í alla nátt
andardrátt á glugga.
Blágrá mín er besta ær,
ber hún af öllum kindunum.
Ég sá hana efst í gær
uppi á fjallatindunum
Nógan gefur snjó á snjó,
snjó um vefur flóa tó,
tóa grefur móa mjó,
mjóan hefur skó á kló.
Kötturinn skjótti kom í nótt
og klóraði mig í framan,
vasaði ótt með vélið mjótt,
var það ekki gaman.
:
;
;
áður en þeir leggja af stað. Þrándur finnur gamla veiðistöng, sem skilin hefur
verið eftir siðasta sumar og tautar glottandi: „Tveir veiðimenn ættu að geta
veitt meira en einn!“ — 6. Þeir hafa fundið djúpan hyl i ánni, og Bjössi er að
minnsta kosti ekki á þvi, að gefast upp við veiðina, þó illa hafi gengið um
morguninn. „Já,“ segir Þrándur um leið og hann kastar færinu út. „Eni sport-
fiskimennirnir ekki alltaf að tala um eitthvað, sem þeir kalla síðdegisveiðar?