Valsblaðið - 01.05.1986, Page 15

stólpum meistaraflokks Fram og lands-
liðsins í handknattleik. Tvær yngri dætur
Sigríðar, Hafdís og Díana æfa báðar
handknattleik með Fram og stefna hrað-
byri að því aðfeta í fótspor systurinnar sem
afrekskonur í handboltanum. Og þrátt
fyrir að Sigga hafi formlega hætt að æfa
fyrir allmörgum árum bregður hún sér
enn af og til á æfingar með nokkrum fyrr-
verandi handknattleikskonum í Val ,,01d
girls” og segist hafa mikla ánægju af.
Valsblaðið hitti Siggu að máli fyrir
skömmu og spjallaði við hana um hand-
boltann fyrr og nú og barst talið fyrst að
upphafi þess að hún fór að æfa hand-
bolta.
Tíminn fór í vinnu og æfingar.
„Ætli ég hafi ekki verið 16 ára þegar ég
byrjaði að æfa með Val. Þá bjó ég á Vita-
stíg sem tilheyrði auðvitað Valshverfinu
og einhverju sinni hitti ég Arna Njálsson
sem bjó á Grettisgötunni og hvatti hann
mig til þess að byrja að æfa með Val. Áður
hafði ég reyndar farið á nokkrar æfingar
hjá Ármanni en fann mig ekki og gekk til
liðs við Val. Ég byrjaði í öðrum flokk en
gekk fljótlega upp í meistaraflokk þegar ég
varð 16 ára en meistaraflokkurinn var
stofnaður um þær mundir. Ég man að
Ármann og KR voru aðalkeppinautarnir í
þá daga og maður bar mikla virðingu fyrir
þessum reyndu konum í meistaraflokks-
liðum. Þetta voru allt stelpur sem voru
þremur til fjórum árum eldri en við sem
þótti mikill aldursmunur á þessum árum.
Ég man sérstaklega eftir Sirrý Lúthers í
Ármanni og Hrönn Guðmundsdftur og
Mæju í KR og reyndar fleiri sem maður leit
upp til á þessum tíma.”
Hvemig gekk meistaraflokki Vals á
þessum árum?
„Okkur gekk þolanlega til að byrja með
en þessi kjarni fór ekki að láta verulega að
sér kveða fyrr en nokkrum árum síðar.
Við urðum t.d. íslandsmeistarar árið 1961
eftir úrslitaleik við Ármann."
Fór mikill tími í æfingar?
„Ekki fann ég svo mikið fyrir því. Ég
vann á þessum tíma í verslun og æfði á
kvöldin. Jú, tíminn fór í vinnu og æfingar.
Um þetta leyti kynntist ég Guðjóni sem þá
var leikmaður með Fram og auðvitað
kynntumst við gegnum handboltann,"
segir hún og hlær. ,,Við byrjuðum fljót-
lega að búa saman og fljótlega eigriuð-
umst við okkar fyrsta barn, Guðríði."
Vorum bæði á kafi í handboltanum.
Var ekki erfitt að stunda æfingar með
heimili og lítið bam?
Annar flokkur Vals árið 1958. Sigríður er þríðja frá vinstri í aftarí röð. Lengst til hægri er
Ámi Njálsson þjálfari.
,,Nei, við vorum bæði á kafi í hand-
boltanum og ég man að ég æfði þangað til
ég var komin þrjá mánuði á leið og byrjaði
aftur fljótlega eftir að ég var búin að
eignast steipuna. Ég held að ég hafi bara
orðið betri í handboltanum við að eignast
barn. Maður öðlast ákveðinn þroska og
kraft og ég er þeirrar skoðunar að konur
þurfi alls ekki að hætta að æfa þó þær
eignist börn. Það er alltof algengt að góðar
handknattleikskonur hætti eftir að þær
eignast sitt fyrsta barn. Eins og ég sagði
vorum við Guðjón bæði að æfa á þessum
tíma og þá hjálpuðimst við að með
stelpuna. Oftast gat annað okkar verið
heima þegar hitt fór á æfingar eða í leiki.
Svo áttum við góða að og í því sambandi
má ég til með að nefna bróðir minn Sverri
sem reyndist betri en enginn við að hjálpa
okkur með stelpuna. Nei, ég man ekki
eftir neinum sérstökum erfiðleikum sem
sköpuðust við að barn var komið til
sögunnar. Seinna þegar Gurrý stækkaði
tókum við hana með á æfingar eða á
leiki.”
Myndaðist ekki togstreita á heimilinu
þar sem hjónin tilheyrðu sitt hvoru
íþróttafélaginu?
,,Það var að sjálfsögðu oft talað um
handbolta á heimilinu," segir Sigga og
íslandsmeistarar áríð 1961. Hjónin
Guðjón Jónsson og Sigríður Sigurðar-
dóttir urðu bæði ísiandsmeistarar þetta
árið, hvort með sínu félagi.
VALSBLAÐIÐ 15