Valsblaðið - 01.05.1986, Qupperneq 48

„HER SNYST ALLT
S -^ps
\ |
■T
Fjölskyldan samankomin í Efstasundinu. Frá vinstri: Siggi. Dagur, Bjarki, Ragnheiður og Lárus.
Fyrir um það bil tuttugu og fimm árum
þekktu flestir Valsmenn Ragnheiði Lárus-
dóttur og Sigurð Dagsson. Þó ný kynslóð
Valsmanna hafi vaxið úr grasi þá hefur
trúlega engin breyting orðið þar á. Þessi
hjón eru þori ég að fullyrða - þekkt
meðal Valsmanna frá 10-90 ára, enda
starfa þau bæði af kappi og eru enn bæði
virk í íþróttum, félagsstarfi, og síðast en
ekki síst, þá fylgja þau drengjunum sínum
á æfingar og leiki.
Það gekk ekki átakalaust að ná þeim
öllum saman. Það kostaði ótal hringingar
og „vangaveltur”, því ef Ragnheiður var
heima, var Siggi ekki við og strákarnir á
æfingum annað hvort í fótbolta eða hand-
bolta. En það tókst að lokum með ótal
tilfæringum og klukkan að ganga tíu á
fimmtudagskvöldi storma ég loks í Efsta-
sundið og tef þau lengur en ég þori að
segja frá.
„Hér snýst allt um íþróttir utan húss
sem innan, meira að segja íþróttaþættir
sjónvarpsins eru teknir upp á myndband
og horft á þá fram og til baka, segir Ragn-
heiður. „Annars er ég ekki barnanna
best er alæta á íþróttir, les íþróttasíður
dagblaðanna spjaldanna á milli. Siggi er
ekki betri mánudagsmorgna fer hann
seinna á fætur því þá er enginn Moggi,”
heldur Ragnheiður áfram og hlær.
Það er ekki ætlunin að rekja knatt-
spyrnuferil Sigga Dags, hann þekkja allir,
heldur spjalla um fjölskylduna og þau
áhrif sem Valur og handboltinn hefur haft
á þau. Siggi á að baki tæplega eitt
hundrað leiki með mfl. karla og var á
árunum upp úr 1960 ein af aðalskyttum
Valsliðsins. Hann átti séreina ákveðna fjöl
í Hálogalandi og ef hann fékk tækifæri til
að athafna sig á þessari fjöl, þá var ekki að
sökum að spyrja. Þegar Höllin var síðar
tekin í notkun vantaði Sigga fjölina góðu
og náði sér aldrei almennilega á strik,
enda um það leyti kominn í íþróttakenn-
araskólann og fótboltinn að taka
yfirhöndina.
Ragnheiður lék með hinu fræga „gull-
aldarliði” Vals sem sigraði í átján mótum í
röð. Hún hóf feril sinn um það leyti sem
velgengnisárin voru að hefjast, tók þátt í
þremur Evrópuleikjum ef ekki fjórum.
Þetta lið var ósigrandi næstum allan
tímann sem hún spilaði og þeir eru ófáir
verðlaunapeningarnir sem hún hefur
sankað að sér. Ragnheiður hafði geysilegt
keppnisskap sem hún nýtti sér vel og dreif
okkur hinar með. „Það erfiðasta sem ég
geri er að vera á bekknum eða pöllunum
þegar strákarnir mínir eru að spila þá upp-
lifi ég leikina og iða af spennu. Finnst
hroðalega óþægilegt að geta ekki farið
inná og gert eithvað ef illa gengur,,, segir
hún og það leynir sér ekki að hún er stolt
af drengjunum sínum, og brosið sem
blikar í augum Sigga segir sína sögu.
Ragnheiður og Sigurður hafa verið gift í
sautján ár, giftu sig 31. maí 1969 og eiga
þrjá syni. Lárus er elstur, fimmtán ára,
Dagur þrettán og síðan Bjarki sex ára.
„Litla vinstrihandarleynivopnið mitt,”
segir Ragnheiður. Lárus og Dagur eru
fyrirliðar í sínum flokkum í handboltan-
um, annar í 4. fl., hinn í 3. fl. Auk þess
stundar Dagur fótboltann af miklum krafti
48 VALSBLAÐIÐ