Valsblaðið - 01.05.1986, Qupperneq 49

JM ÍÞRÓTTIR”
Valsfjölskyldan
í Efstasundi
sótt heim
°9 var kjörinn leikmaður síns flokks á
uPpskeruhátíð Vals nú nýverið og fékk
styttu að launum og ekki þá fyrstu. Báðir
^ðfa þeir safnað að sér styttum fyrir frá-
baara frammistöðu jafnt í handbolta sem
fótbolta.
Eg spyr strákana huers uegna þeir hafi
Sengið \ Val en ekki Þrótt sem er á þeirra
heimasvæði.
,,Það kom aldrei annað til greina, við
^unum varla eftir því þegar pabbi og
óJarnma tóku okkur með á völlinn eða í
^öllina og fylgdust með þeim spila,” segja
t>eir og Ragnheiður bætir við að sér hafi
a'drei dottið annað í hug en þeir færu í
^al. Þó svo að hún hefði látið þá ráða ef
annað hefði komið til greina. ,,Við
'eiddum aldrei hugann að öðru.”
Ragnheiður gekk í Val 13 ára gömul,
Vdr þá í Gaggó Aust. og segir að sig minni
Hebba (Hrafnhildur Ingólfsdóttir) hafi
dregið sig með á fyrstu æfinguna. í þá
daga voru ekki yngri flokkar en 2. fl. og
tar byrjaði hún um það leyti sem gull-
aHarár kvennaliðs Vals voru að byrja.
Pljótlega verður hún íslandsmeistari með
fl. og segir að sér sé afar minnisstæður
Sa sigur en mótið fór fram á Húsavík.
^ömmu seinna fór hún að leika með mfl.
°9 aðeins fimmtán ára er Ragnheiður
Val>n í unglingalandsliðið og nokkru síðar í
•andsliSið.
’.Þessi tími er í minningunni alveg sér-
stakur og handboltinn hefur gefið mér
aHeg gffurlega mikið. Félagsskapurinn
atöi mikið að segja og ég held því fram
bau tilfinningabönd sem myndast við
sHlpUrnar rofni aldrei. Að ganga gegnum
SUrt og sætt þroskar mann mikið, maður
aer'r að vinna saman og taka tapi. Óhikað
Set ég sagt að íþróttir og þá sérstaklega
°kkaíþróttir sé besti skóli sem hægt er að
Sanga í gegnum fyrir lífið,” segir Ragn-
e'ður og bætir við til áherslu. ,,Að hitta
stelpurnar í ,,old girls,”það er ekki hægt
'ýsa því. ég get tekið sem dæmi að ég á
SóSar vinkonur fyrir utan íþróttirnar, en
a allt annan hátt. Tilfinningaböndin við
andboltastelpurnar eru svo sterk vegna
ess að baráttan hefur bundið okkur
Sarnan. Nei, ég sé ekki eftir einni mínútu
Sepn ég hef eytt í handboltann og því sem
0r|Um fylgir.”
Texti: Bergljót Dauíðsdóttir.
Dagur: „Fótboltinn á líka sterk ítök í mér.
Ragnheiður er alinn upp í Barmahlíð-
inni og eftir Gaggó Aust. tekur Versló við,
hún segir, að þrátt fyrir að hún hafi verið í
vinsælli klíku þar, þá hafi það ekki komið í
veg fyrir að hún var sú eina í klíkunni sem
stundaði handboltann. I gegnum Val
kynntist hún Sigurði Dagssyni og mér
ásamt fleiri Valsmönnum er það minnis-
stætt þegar þau fóru að draga sig saman.
Siggi var á þeim árum að hefja sinn feril í
fótboltanum , auk þess sem hann hafði
verið einn af máttarstólpum mfl. karla í
handbolta. Það vakti því mikla athygli
innan Vals og glæsilegt par voru þau. Ekki
var laust við að einhver tár hafi fallið
meðal kvenþjóðarinnar og ekki síður
meðal ungu piltanna.
,,Við Siggi höfum verið mjög samhent og
höfum stutt strákana, keyrt þá á æfingar
og tekið þátt í því sem þeir eru að gera. Við
foreldrarnir getum víst seint fullþakkað
þjálfurum þeirra, þeim Magnúsi Blöndal,
Theodóri og Agli Sigurðssyni í hand-
boltanum og Halldóri Halldórssyni í fót-
boltanum. Þeir hafa verið einstaklega
heppnir með þjálfara og þó við nefnum
þessi nöfn, þá eru fleiri sem svo sannar-
lega eiga hrós skilið. ’ ’ Dagur og Lárus taka
undir þetta og segjast bera mikla virðingu
fyrir þessum mönnum. ,,Þeir eru ekki
bara þjálfararnir okkar heldur góðir vinir
og það gengur langt út yfir íþróttirnar. Þeir
fara með okkur f bíó, sund og oft bjóða
þeir okkur heim líka.”
— Hvað með skólann. strákar, taka ekki
íþróttimar of mikinn frá lærdómnum?
,,Nei, við reynum að skipuleggja tím-
ann vel og að minnsta kosti kvarta kenn-
ararnir ekki,” svara þeir og gjóta aug-
unum á móður sína sem bara brosir.
— Huemig er með skemmtanalíf, nú eruð
þið komnir á þann aldur að þið hljótið að
VALSBLAÐIÐ 49