Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1925, Blaðsíða 44

32
sama ár. Engir voru vegir, en skógur mikill og þétt-
ur, og gegnum hann lágu hér og þar krókóttar gripa-
slóSir og varS fólkiS aS krækja eftir þeim, konur meS
lítil börn á handleggnum og þaustálpuSu viS hliS sér,
en bændur meS byrSar af nauSsynlegustu búslóS
þeirra, Hrepti þaS rigningu mikla og komst loks í
kofa sinn, uppgefiS og húSvott. Eldavélargarmur
var í kofanum og skildi nú hita sér kaffi aS íslenzkum
siS, til aS hressa sig á eftir ferSavoikiS. Kom þaS þá
upp úr kafinu aS engin var kaffikvörnin í ferSinni.
En í þá daga var kaffi ekki keypt malað og brent—
voru nú góS ráS dýr. Loks fundu konurnar pottbrot
og í því steyttu þær kaffibaunirnar, og segja þær svo
frá, að sjaldan hafi þeim smakkast kaffi betur en
einmitt í þetta sk'fti. y
SíSar sama árió fiuttust þeir meS f jölskyldur sín-
ar á tangann, SigurSur Mýrdal og ýmsir aSrir, sem
síðar segir.
Sigur’bur Sigurbsson Mýrdal, fæddur 15. nóv.
1844 á Giljum í Mýrdal í V.-Skaftafellss. Foreldrar
hans voru SigurSur Arnason og Anna Gísladóttir
Oddssonar úr Landbroti í sörnu sýslu. SigurSur var
meS foreldrum sínum þar til hann giftist fyrri konu
sinni, ValgerSi Jónsdóttir frá Skammadal í sömu sveit.
MóSir ValgerSar var Margrét Einarsdóttir. Þau Sig-
urSur og ValgerSur bjuggu á Giljum nokkur ár. Fóru
til Ameríku 1876 og til Nýja Islands. Þar voru þau
bóluáriS og liðu meS öSrurn hörmungar þær sem henni
voru samfara og þar mistu þau tvær dætursínar ung-
ar. ÞaSan fóru þau til Pembina 1880 og voru þar
sjö ár. Þau ár vann SigurSur viS verzlun og tók
þess utan allmikinn þátt í félagsskap Islendinga, einlc-
utn kirkjumálum. ÞaSan fóru þau hjón til Victoria,
B. C., en til Point Roberts 1894. . SigurSur er smiS-
ur góSur og bygSi yfir sig og fólk sitt allgott einlyft