Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1925, Blaðsíða 96

84
aS vaxa. Við megum þess vegna búast við því, að
mjólkurneyzla verði miklu meiri með næstu kyn-
slóð lieldur en á síðasta áratug. Hvað annað gæti
verið betri trygging fyrir framtíðina en markaður,
sem stöðugt er að færast út og verða umfangs-
meiri?
3. Mjólkurafurðir gefa af sér jafnan og á-
byggilegan hagnað. Viðskifti með þæ’r hafa aldrei
komist í hendur fárra manna og munu aldrei gera.
það.. Bændur geta með smjör- og ostagerðarhús-
um, sem eru sameign þeirra, framleitt fullgerða
nauðsynjavöru, sem má selja beint til neytenda, ef
þörf krefur. Þetta kemur að vissu leyti í veg fyrir
milli liði í þessum viðskiftum, og það hefir verið
gert af bændum, þar sem þeir liafa kornist að raun
um, að mestur liluti ágóðans hefir lent hjá öðrum
en þeim sjálfum. Kúabóndinn tekur einu sþini
eða tvisvar á mánuði, eða stundum jafnvel vikulega
eða daglega, við borgun fyrir vinnu þá, sem kýrnar
lians hafa unnið — og kýr iiafa engan átta stunda
vinnutíma. Kúabóndinn getur borgaö í peningum
fyrir það, sem hann þarf að kaupa,, og hann má um
frjálst höfuð strjúka, þó að hart sé í ári.
4. Kúarækt og margbreytt búskaparlag eru
eitt og liið sama. Margbreytt búskaparlag er það,
að framleiöa fjölbreytta uppskeru til framboðs á
markaðnum; þá er bóndanum ekki hætt við að fara
á höfuðið, þó að eitt eða tvent bregðist. Kúabónd-
inn ber ekki öll eggin sín í einni körfu, þ. e. a. s.
hann reiöir sig ekki á eitthvað eitt. Berum þetta
saman við maísræktunina, t. d. í þeim héruðum þar
sem undirstaða velmegunarinnar er rnaís, svín og
sláturgripir. Á síðastliönu ári hefir verð á þessu
þrennu lirapað niður, og þetta er þó sá varningur,
sem maísræktarbóndinn hefir jafnan talið gjald-
gengan í viðskiftum. Afleiðingin er sú, að engir
peningar eru í veltu á meðal þessara bænda, þeir
geta ekki goldið skuldir sínar; jarðasölum, sem
geröar voru fyrir einu ári, er ryftað, og bankarnir