Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1945, Blaðsíða 65
ALMANAK
65
ljóðin. Hann stýrir plóg og herfi um akurlandið dag eftir
dag, en hjartað er að semja lög við ljóðin sín.
Sárast er að eiga þess engan kost að læra. Á ungum
aldri hafði Jón komist yfir fiðlu og lært sjálfkrafa að leika
á hana einföld lög. En heldur þótti fiðlan tefja hann frá
verkum og var því ekki sem bezt liðin.
Tuttugu og tveggja ára staðfestir Jón ráð sitt. Konan,
Anna Jónsdóttir, ágæt og umhyggjusöm, varð stoð hans
og stytta. Á öðm hjúskapar-ári þeirra gerðist sá atburður,
er straumhvörfum olli á æfiferli Jóns Friðfinnssonar. Það
kom orgel í litla húsið.
En nú þarf margt að læra. Jón kaupir sér kennslubæk-
ur og þreytist aldrei að æfa sig við hljóðfærið. Tilsagn-
arlaust kemmst enginn langt. Nú er það lán Jóns að hann
á æskuvin norður við Islendingafljót, Gunnstein skáld og
hljómmeistara Eyjólfsson. Hjá honurn fær hann leiðsögn
og lexíur, og kemur Gunnsteinn honum á framfæri við tvo
ágæta hljómfræðinga í Bandaríkjunum, dr. Horatio Clark
í Philadelphia og dr. J. F. Ohl í Chicago. 1 skóla til þess-
ara manna gengur Jón bréflega svo árum skiftir. Með
tilstyrk þem-a og sjálfs síns þolgæði nær hann því valdi
á hljómfræðinni, sem verk hans bera vott um. Síðan naut
hann hálft annað ár tilsagnar hjá hljómfræðingnum Rhvs
Thomas í Winnipeg.
Áður Jón brygði búi í Argyle og færi alfari til Winni-
peg, hafði hann þegar samið flest þau sönglög, sem komið
hafa á almannafæri, nema “kantötuna”. Fyrsti smíðisgrip-
ur hans var lag við kvæðið “Heimkoman”, eftir Kristján
Jónsson. Samdi hann það árið 1891 og söng það sjálfur
fyrsta sinn á samkomu í skólahúsinu að Brú. Öll lögin í
hinu prentaða sönghefti hans em samin úti á búgarðinum.
1 ellefu ár var Jón Friðfinsson organleikari og söng-
stjóri kirkjunnar í Argyle. Síðan hann fluttist til Winnipeg
hefir hann fram til síðustu ára verið farandkennari í
byggðum Islendinga í Manitoba. Það er ekki smátt þjóð-