Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1945, Blaðsíða 72
72
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
taka nokkra borgun fyrii-. Sama er handlagið hjá Young,
sem faðir hans hafði, en miklu meiri líkamsburðir. Stein-
unn vill hlúa að öllum þessum góðverkum og letur elcki
son sinn, þó hann hlaupi frá verkum sínum til að hjálpa
skepnum nágrannanna. Þetta rná kallast mannlífsgeisli,
sem við öll þurfum svo mikið með.
Ö O O
Bjarna Jasonson kynntist eg 1906, eii hann var einn
af þeim alha fyrstu, sem fluttust til þessa héraðs, og
byggði sér bjálkahús skammt frá Fishing Lake. Síðan
flutti hann sig að Foam Lake vatni og byggði sér þar
timburhús á heimilisréttarlandi sínu. I því húsi mættust
helzt allir byggðarmenn. Húsið var skammt frá félags-
húsi, er reist var af Islendingum á fyrstu árum er byggðin
hófst af almenningi, eða var fullnumin (1907). 1 þessu
húsi voru allir fundir haldnir og messur fluttar.
Á þessum fyrstu árum sveitarinnar komu heilar fjöl-
skyldurnar til messu, og eftir messu voru flestir boðnir
heim til Bjarna Jasonsonar og Guðrúnar Eiríksdóttur frá
Áhrauni. Sumir kölluðu þetta “eftir messu”, en í raun og
veru voru þetta veizlur, því að rausnarlega var á borð
borið hjá þessum mætu hjónum. Þjónandi prestar áttu
þar altaf heima á messudögum, og það get eg sagt með
sanni, að Bjarni og Guðrún tóku ekki nokkurn eyri fyrir
allt það, er prestur þurfti með, hvorki frá presti eða söfn-
uði, og í tilbót lagði Bjarni einna ríflegast í safnaðarþarf-
ir og sjóð. Drenglyndi og hjálpfýsi mættu allir hjá þessum
mætu hjónum.
Nú eru þessi ágætishjón bæði dáin, og á byggðin
þeim svo margt að þakka, að eldra fólkið, sem nú lifir,
gleymir því eða þeim aldrei. Bjarni var fastur í lund og
skoðunum sínum. Tryggur vinur og stórhöfðingi í lund.
Guðrún, sem ekkert mátti aumt sjá og vildi gleðja alla,
fylgdi manni sínum í góðverkunum. Kostir frumherjanna