Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Síða 3

Yið áramótin.
i.
Langt á æfi liðið er,
Lífsins sorgir buga,
En sætur æslcusöngur mér
Syngur æ í huga.
Snjóflugurnar féllu svo ótt og svo þétt, ab það
leit út, eins og þær væru ofursmáar vinnustúlkur,
sem hefði verið falið á hendur að breiða hvíta
blæju yfir alla hamingju og óhamingju, alt mótiæti
og allar syndir, sem síðustu 364 dagarnir höfðu
haft í för með sér.
Ætli þær hafi getað máð burtu endurminningu
hðins tíma ? — Maðurinn, sem stóð út við stóra
gluggann í reisulega húsinu og starði á þær með
ttiesta athygli, var svo sokkinn niður í hugsanir
sínar, að það ieit út eins og hann væri að lesa út
ór fjöruga dansinum þeirra kafla eftir kafla úr ein-
hverri sorgarsögu. En ætli það hafi verið æfisag-