Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Síða 21

21
hans hélt, þó að hann eftir á gæti alls enga grein
gert fyrir, hvað hann hefði sagt. Það var skringi-
Jegur framgangsmáti, og gestirnir sögðu sín á milli:
„Ríki Jón hefir einhver áformin og útreikningana í
höfðinu núna“.
Hann undi sér ekki lengi í samkvæminu. Hon-
Um var heitt um hjartaræturnar og órótt í skapi.
Hann gekk heim til sín. Stjörnurnar blikuðu skært
á heiðum himninum, og það var sem þær litu til
hans með mikilli alvöru! Æ, hann hafði altaf svo
ttúkið um að hugsa og annast um hér á jörðinni,
að hann hafði sjaldan mátt vera að því, að lyfta
augunum upp til himins. En móðir hans hafði
Verið svo mikill stjarnavinur og glaðst svo oft af
Þeim. Hún stóð honum svo glögt fyrir hugskots-
sJónum. Honum fanst hann sitja nú aftur heima
1 litlu dagstofunni og lesa með henni í stóru og
fallegu biblíunni, og hann heyrði hana syngja gömlu
alkunnu sálmana með augun ljómandi af gleði. Á
hýársdaginn var hún vön að syngja sérstakan, in-
hælan sálm, sem honum hefði þótt yndi að heyra,
®ða að minsta kosti að lesa enn einu sinni. En
hvernig sem hann reyndi að rifja hann upp fyrir
Sfcri þá gat hann aldrei munað annað en þetta:
„Sendu hjarta gleðignótt,
gefðu öllum sjúkum þrótt“.
Lengra var hann ekki kominn, þegar hann stað-
n®mdist við dyrnar á húsinu sínu. Það var komið
hhðnætti, en svo stjörnuskírt, að hann gat greiui-