Heimilisvinurinn - 01.09.1906, Page 46

HEIMILISVINURINN
Það var hann, ssm hafði gefið henni systur
hennar styrk og gleði í sjúkdómi og dauða; það
var hann, dýrðarhöfundurinn, sem veitir sælu og
frið hverjum þeim, sem vill koma til hans og
þiggja af honum alt. Það var Jesús, sem elskaði
hana svo heitt, að hann gaf sig sjálfan út fyrii'
hana. Jesús, sem býður til sín öilum þreyttum,
særðum, sjúkum, hryggum og vill græða þá og
veita þeim frið. Hún átti að lifa honum, — en
hvernig? Gefðu honum hjarta þitt! Og þú munt
öðlast frið og gleði — ávalt — alstaðar.
Hún tók nýja testamentið sitt, systir hennar
hafði átt það: „eg gef þelm eilíft líf og þeir skulu
aldrei að eilifu glatast, — faðir minn hefir gefið
mér þá, — og enginn fær slitið þá úr hendi föður
míns — “. — „Ekkert fær skilið oss frá kærleika
Krists — ekkert. — Eg mun ekki skilja yður eftir
munaðarlausa. — Sjá, eg er með yður alla daga,
ait til veraldarinnar enda“. Þetta voru hans eigin
orð — það fær sálunni endurnæring og styrk.
Henni varð svo létt í skapi, — hún varpaði
byrði sinni á hann, sem bar syndir heimsins, og
sem bar umhyggju fyrir henni.
Dagur var að kveldi kominn, seinustu sólar-
geislarnir voru horfnir, hún sat við borðið í litla
herberginu sínu með tárvotar brár, og nýjatesta-
mentið lá opið fyrir framan hana, hún lypti upP
höndum sínum og þakkaði honum, sem gaf og tók,
og mún aftur gefa, og aldrei framar taka.