Fróði - 01.09.1913, Blaðsíða 12

12
FRÖÐI
og hættuleg, sonur sæll — það eru ekki allir glópar, sem sýnast
vera það.
“Sölumaður starði á hann og vissi hvorki upp né niður. Svo
varð hann fljótt auðmjúkur og stimamjúkur, sagði honum hið
sanna verð á skónum, sem voru tíu dalir, og tók við borguninni.
Loks kom hann út þaðan; alklæddur fínustu fötum frá hvirfli
til ilja, innanklæða og utan, með ótal öskjur og böggla, sem þeir
báru á eftir honum út í vagn, sem hann hafði sent eftir. Keyrði
hann fyrst til hins fyrra verustaðar síns og borgaði þar fyrir sig.
iVarð húsmóðirin forviða er hún sá hann koma skrautbúinn, en
huggaði sig með því að hún hefþi vitað það strax að þetta væri
einhver erki-prakkari. Tók liann þar kistur sínar, fleygði úr hinu
fyrra rusli, en lét hið nýja aftur í staðinn og keyrði svo á hiö
skrautlega gistihús Knickérbrocker-hótel. • í
Hann átti reyndar tæpa hundrað dali eftir, en hann hirti ekki
um það. Hann fór strax til rakarans og lét hann skera hár sitt
og skegg, skafa neglur og smyrja sig allan með hinum dýrustu
smyrslum. Ilann óttaðist ekki peningaskort lengur, gleraugun sáu
fyrir því. Hann fékk sér hina dýrustu vindla, og með því að
hann var svangur, fór hann að svipast um eftir borðsalnum og át
þar hina ljúffengustu rétti.. Þaö var annað nú uppi, en þegar
hann átti ein ellefu cent i vasanum.
En hann var þreyttur orðinn og fór upp á herbergi sitt til
að sofna lítið eitt. En var aðeins farinn áð festa blundinn þegar
bjöllunni var hringt í ákafa. Hann stóð upp og gekk að fóninum.
IÞ'að var Whittman sem kallaði.
“Hello! Eruð það þér, Byron?”
“Já”, svaraði hann hálfgeyspandi. .....
“Það er Arnold Whittman, scm talar. Heyrið þér, Byron!
Ég var að segja konunni minni frá yöur. Við höfum boðið nokkr-
um kunningjum okkar hingað i kvöld. Viljið þér ekki gjöra svo
vel að koma og sýna konstir yöar, þér skuluð fá önnur fimm
Hundruð ef þér komið. Það er þess virði fyrir okkur. Viljið
þér koma ?” i