Fróði - 01.09.1913, Blaðsíða 57

Fróði - 01.09.1913, Blaðsíða 57
FRÓÐI 57 líkama ríöur meira á því, en nokkru ööru, að fá sem mest af loftinu metS þess rafmagni og lífsafli, til þess aö geta breytt fæöunni í lifandi, starfandi liold og blóö, og því er það nærri nauösynlegra en nokkuö ann- aö, og meiri vörn á móti gigtinni, að ná sem mestu af hinu heilnæma, lífgefandi lofti inn um lungun og skinni'ð, — inn um allar þær milíónir af smáholum og göngum, sem geta tekiö strauma af loftinu inn í líkam- ann um skinnið, alstaöar — á höndum og fótum, á brjósti og baki. Skinniö þarf a'ö hafa sín sólböö og loftböð, af þvi það er verkfæri, sem dregur loft inn i líkamann. Fyrri á dögum lifði maðurinn ekki í húsum inni sem nú. Hann gróf sig ekki i þeim eins og refur í holum, einsog hann nú gjörir. Hann lifði undir beru lofti og í toppum trjánna, klæðlaus og nakinn. Þá gat loft leikið um líkama hans. Þá gat hann baðað sig í geislum sólarinnar. Nú er hann hættur því og í staðinn saurgar hann sál og líkama með mikluni klæðaburði, fúlu og daunillu lofti. Hið skásta, sem liann nú getur gjört, er að núa skinnið vel, taka sólar og loft-böð, kuldaböð til að styrkja sig. Þá, þegar hann venst því, þarf hann ekki að vefja sig eins margföldum druslum og hann gjörir nú. En þessi fatnaöur hans ver loftinu og ljósinu að komast að líkama hans, og það gjörir hann veikan og þollausan. En kalda loftið styrkir hann áreiðanlega. Likami, sem er hreinn innan og utan, getur aldrei fengið kvef og aldrei nokkurn sjúkdóm. Það eru óhreinindi i líkamanum að innan og utan, og ólgan og ýldan, sem veldur kvefinu og kvillunum og öllum þeim ótölulegu sjúkdómum, sem manninn þjá. Að draga andann fast og þungt og svelgja í sig loftið í stórum teygum, er mjög holt að gjöra nokkrum sinnum á dag og nokkrar mínútur í senn . Að hafa nógan loftsraum inn í herbergið þar sem menn sofa, er alveg nauðsynlegt. Sofi menn í nægu lofti, þurfa menn ekki að kvíða andvökunr, ef menn ekki búa sér þær til með í- siyndun sinni. Menn sofa þá vært og vakna endurnærðir og hrestir á sál og líkama. Þá geta rnenn og létt sér gigtina og hjálpað til að losna við hana «neð hugsuninni, Með því að liugsa sér að láta öll hin andlegu öfl sín hrekja hana á burtu og yfirvega hana, sigra hana. Með því að hafa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Fróði

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fróði
https://timarit.is/publication/427

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.