Fróði - 01.09.1913, Blaðsíða 47

47
t!tt»
Allir satu steinþögulir. LögmaSurinn saup á glasi sínu. Ekkj-
an roönaði út undir eyru. Iiún tók svo til orSa:
"Mér líst mikiö vel á hann. En ég þelcki hann ekkert.”
‘‘Ég skal lýsa honum,” mælti Asabri. "Hann hefir ætíð verið
hinn heiSarlegasti og göfugasti maöur síöan----i gær. Þar aö auki
á hann undir sætinu á bifreiöinni minni leSurpoka, og í þeim poka
eru 50,000' lírar,”
Ræningjarnir þrír tóku andköf, likt því, sem þeim lægi viS
köfnun.
“Hann er staSráSinn í því, aS kaupa landiS ySar,” bætti banka-
eigandinn viS. “En ekki er hægt aS hugsa sér fegurri enda á sögu
þessari, er þegar hefir á sér nokkurn ævintýra-blæ, en aS þér létuS
sjálfa ySur fylgja meS í kaupbætur. HugsiS ySur dátítiS um.;
Skuldin borguS. Fallegur og hraustur eiginmaSur. Stórfé á banka.
Barnahópur skellihlægjandi. En hvaS sem öSru líBur; geriS mér
þá ánægju aS drekka eitt glas meS mér.”
Þau hófu glösin, á loft og tæmdu þau.
Ilinn annar ræningi tók svo til orSa: “Látum þau eiga sig,
þau jafna sig best án vitna. ViS skulum fara og gera út um kaupini
á bátnum mínum.”
“Rétt og skarplega hugsaS”, svaraSi Asabri. “Börnin min!
ViS verSum einn klukkutíma á brott. ReyniS aS láta vel hvert aS
öSru á meSan, og sjáiS svo, hvert þiS fariS ekki aS elskast út úr
því. Ef þiS tækjuS peningapokann meS ykkur inn í húsiS, og
hugsuSuS ykkur aS þiS ættuS hanni bœffi, mætti svo fara, aS þiS
vilduS eiga fleira saman.”
Yngsti ræninginn þreif í handlgeg hins “fáorSa” og hvíslaSi
aS honum: n
“Ef þig langar til aS krækja í hana, þá láttu hana telja pen-
ingana. Ef ekki, þá teldu þá sjálfur.
Iiinn annar ræningi laut aS Asabri og hvíslaSi;
“YSar hágöfgi! Þér eruS eins mikiS faSir minn eins og hans"
Asabri varS svo máttlaus af hlátri, aS hann gat ekki stýrt bif-.
reiSinni um hríS.
“Frakldand! BlessaSa Frakkland! í auSmýkt þakka ég þéí