Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1916, Qupperneq 78

278
Einar Hjörleifsson:
f IÐUNfv
í myrkri beggja megin við forljald dauðans. SvO'
miklum tökum höfðu eilífðarmálin náð á hug lians.
Ég kem þá að síðasta fyrirboðanum, sem ég ætla
að minnast á, þeim er gerðist við tilraun með borð.
Tvær mæðgur, báðar með miðilsliæfileikum, sátu inni
í stofu síðdegis 2. í hvítasunnu 1909. Hvorug þeirra
var neitt að hugsa um dularfull fyrirbrigði, og þær
voru nýkomnar frá kunningjafólki sínu, sem hafði
andstygð á öllum tilraunum í þá átt. Dóttirin var
Miss Harper, sem ég nefndi áðan, og hún var að
leika á orgel. Móðirin sat og lilustaði á. Þá sér dólt-
irin all í einu ofurlítið eggmyndað ljós, á stærð við
valhnot, og með björtum gullslit fara hart gegnum
herbergið, hér um bil 1—2 þumlunga frá gólfinu, og
hverfa svo. Rélt á eftir fær móðirin sterka löngun til
þess að leggja hendurnar á lítið horð. Þær voru ekki
vanar að gera tilraunir með borð; þeim þótti það
nokkuð þunglamaleg aðferð. En einstöku sinnum
höfðu þær gert það. Og þær gerðu það nú.
Pær urðu að bíða einar 20 mínútur eflir nokkur-
um árangri, og ætluðu að fara að hætta. Þá fór
borðið alt í einu að lireyfast. Það stafaði skirnar-
nafn manns, sem elcki er nefndur annað en N. í frá-
sögninni. Þær þektu engan mann með því nafni, og
spurðu, hvert erindi hann ætti. Borðið stafaði þá
hægt nafnið »Lady War\vick«. Þær vissu, að Lady
Warwick var til, og Miss Harper hafði hitt hana
einu sinni, en var henni að öðru leyli ókunnug og
vissi ekkert um athafnir hennar. Hún spurði, hvort
N. væri með nokkur skilaboð til hennar. Borðið ját-
aði því, og fór þá að stafa skeytið. Efnið var það,
að Lady Warwick væri beðin að nota ekki mótor-
vagn sinn þessa vikuna; ef hún notaði hann, hlylist
slys af því. Ef hún freslaði því, yrði eklcert slys.
Þær voru beðnar að senda þetta skeyti, og N. bætti