Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Síða 18

208
Viktor Rydberg:
1IÐUNN
Nú óku þeir til konungshallarinnar, sem var miklu
stærri en höfuðból herramannsins. »Hér á ég nú að
gefa konungssyninum gjaflr nokkrar«, sagði Skröggur;
»en ekki verð ég lengi að því, enda eigum við nú
eftir að aka til fjallasjólans, yfirboðara míns, og síðan
lieim til ömmu þinnar, hennar Geirþrúðar gömlu«.
Aftur lauk Skröggur upp kistu sinni, og það sem
Vöggur hafði áður séð, komst ekki í liálfkvisti við
það, sem liann nú sá. Á silfurskildi einum miklum
mátti sjá fjölda ríðandi og fótgangandi hermanna, og
er sveif var snúið, liófu hermennirnir sverðin og
héldu sumir til hægri og sumir til vinstri handar;
en hestarnir prjónuðu og um leið brugðu riddararnir
sverðum sínum. Á öðrum skildi, er átti að tákna
liafið, sáust lierskip með fallbyssum, og er sveifinni
var snúið, riðu skotin af byssunum á vígi eitt í landi,
en frá víginu var aftur skolið á skipin. Þó var þriðji
skjöldurinn aðdáunarverðastur. t*ar mátti sjá óteljandi
býli, stór og smá, akra og engi og fjölda fólks bæði
úti og inni, en alt var þetta svo smátt, að það sást
ekki almennilega nema í stækkunargleri. En þá
munaði líka um það, sem maður sá. I3arna mátti
sjá fólk að slælti og allskonar útivinnu, smiði og
múrara, vefara, skraddara og skóara og marga aðra
iðnaðarmenn við allskonar sýslu. Svo mátti sjá konur,
sem voru að dunda hitt og þelta, breiða dúka á borð
og kalla á börn sín til máltíða. En þar gaf líka að
líta hungruð börn og sjúk og hryggar mæður, er
naumast áttu málungi matar.
Skröggur fór nú inn í höllina á fund konungssonar
með þessi einkennilegu barnagull. »Prinz!« sagði
hann, »hugsaðu ekki eingöngu um liermennina og
lierskipin, heldur líka um alþýðuna og hennar súra
sveita. Bið þú guð að blessa hana, og er þú verður
konungur, þá láttu það verða helzta áhugamálið þitt
að bera hag hennar fyrir brjósti þér og bæta kjör