Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Blaðsíða 98

288
Ritsjá.
[IÐUNN
Lárus H. Bjarnason: Um launa- og eftir-
launatillögur launanefndarinnar. (Scr-
prentun úr Skírni, jan. 1917).
»Iðunn« hefir til þessa farið varhluta af greinum uni
»launamálið«, þrátt fyrir það, þótt hún væri búin að fá
loforð tveggja manna um að rita um það. En nú berst
henni í þessum svifum sérprcnt úr Skírni, sem vitanlega
kemur þó ekki út fyr en eftir nýjár, og þar getur að lita
hinn röksamlega fyrirlestur, er Lárus H. Bjarnason pró-
fessor hélt fyrir Stúdentafélagið 30. nóvember.
Höf. byrjar á því að lýsa launakjörum starfsmanna lands-
ins og eftirlaunalöggjöflnni og kemst að þeirri niðurstöðu,
að launakjörin hafi þegar fyrir stríðið verið óhæfilega lág,
hvað þá heldur nú, þar sem embæltismenn einir af öllum
landsins hörnum sitji við alóbætt kjör. í stað þess að at-
huga þetta og reyna að komast að einhverri ábyggilegri
niðurslöðu um þurftarlaun þau, sem meðal-embættis-
mannsfjölskylda myndi geta lifað á sæmilegu lífi, hefði
nefndin farið að snapa saman gamlar þingmálafundargerðir
og þingræður til þess að leita að þjóðarviljanum um afnám
cftirlauna, og auðvitað komist að þeirri niðurstöðu, að af-
nema beri eftirlaunin, án þess þó að gera sér far um að
bæta upp launin að því skapi. Að vísu láti hún í veðri
vaka, að hún muni í tillögum sínum uin launakjörin taka
hæfilegt tillit til þess, er mæli með uppbót launanna, en
gleymi því, þegar til eigi að taka. Hun hafi lofað að taka
til greina undirbúningskostnað embættismanna við nám
sitt, cn gleymt því; lofað, að bæta þeini upp árgjaldið til
lífeyris, en gleymt því; vikið að, hve nú sé orðið miklu
dýrara að lifa en áður, en gleymt að taka tillit til þess í
tillögum sinum. Pví sé í raun og veru alt starf nefndar-
innar gagnslaust og verði að takast upp að nýju. — Drengi-
leg orð og sönn og i tíma töluð, því að hróplegt ranglæti
er það, að allir starfsmenn landsins skuli nú eiga að búa
við verri kjör en áður og vera einna lang verst settir af
öllum Iandsins börnum. Launamálanefndin hefir getið sér
ámæli fyrir dýrt, illa unnið og ónýtt starf. Væntanleaa fer
hún nú að verja gerðir sínar? A. II. B.