Kirkjuritið - 01.04.1935, Side 68

188 Á. G.: Frv. um skipun prestakalla. Kirkjuritið.
1 messu á 6 vikum, nema heimakirkjan 2. Til þessara messuferða
myndu fara um 12 dagar. Vetrarferðir tækju auðvitað miklu lengri
tíma, og ekki er unt að messa nema á einni kirkju hvern helgidag.
Má því gjöra ráð fyrir .120 ferðadögum til guðsþjónustnánna um
árið. 1 prestakallinu teljast mér vera 128 bæir, víða mjög strjál-
ir, svo að ekki mun ofætlað, að 32 dagar fari til húsvitjana á vetri.
Fólkstal um 1100. Fermdir þá á ári að meðaltali 18. Myndi
prestur ekki geta safnað öllum börnum saman á einn stað til
fermingarundirbúnings, og myndi því sennilegt að ætla til hans
20 daga, auk venjulegra barnaspurninga eftir messu, Skírðir
27. Dánir 12—13 (venjulega útfararathöfn bæði heima og
í kirkju). Hjónavigslur 7. Fyrir utan aukaverkin þarf svo prest-
urinn helzt að vera á kirkjulegum fundum, t. d. héraðsfundi,
fundi Prestafélags Islands og á prestastefnu. Mætti ætla til þess
um 21 dag. Ef ætlaðir eru til hvers aukaverks að meðaltali tveir
dagar, sem mun láta nærri, þá fer sá tími til brýnustu prests-
starfa, er hér segir:
Messur og messuferðir ............................. 120 dagar
Húsvitjanir ........................................ 32 —
Fermingarundirbúningur ............................. 20 —
Aukaverk og ferðir til þeirra ...................... 92 —
Kirkjuleg fundahöld ................................ 21 —
Samtals 285 dagar.
Eina 80 daga á svo presturinn eftir af árinu til annara starfa
fyrir sóknarbörn sín, til að auðga anda sinn af bóklestri og til
ræðugerða.
Mér er spurn: Er nokkurt vit í þessu? Eða: Hverjum er bjóð-
andi slíkt erfiði ár eftir ár og áratug eftir áratug?
Þetta dæmi verður að nægja i bráðina sem sýnishorn þess,
hversu nefndin hefir lagst djúpt, þegar hún ákvað stærð presta-
kallanna.
Ég vil þó ekki skilja svo við þetta mál, að ég þakki ekki minni
hluta nefndarinnar fyrir að hafa lagt það til, að prestum lands-
ins gefist kostur á, að koma fram með álit sitt, áður en Alþingi
afgreiðir málið, og þá sérstaklega um það, hvort sameina eigi
prestsstöðu og almenna barna- og unglingafræðslu i nokkurum
sóknum. Mun þetta væntanlega verða gjört, jafnframt þvi sem
söfnuðir og prestar lialda fast við fyrri samþyktir sinar um það,
að prestaköllum megi ekki fækka, heldur aðeins gjöra þá breyt-
ingu um skipun þeirra, sem fólksfjölgun og bættar samgöngur
gefa tilefni til. Ásmundur Guðmundsson.