Kirkjuritið - 01.12.1939, Blaðsíða 18

Nóv.-Des.
Kirkja Finnlands.
Kirkja Finnlands er yngst af kirkjum Norðurlanda og
sú þeirra. er alla tið liefir lotið erlendu valdi að meira eða
minna leyíi, þangað lil eftir frelsisstríðið 1917—18, er
Finnland lilaut loksins fullveldi sitt. Um Finnland, og
þá ekki sízt kirkju Finnlands, liafa Islendingar vitað
nauðalítið, sem eðlilegt er, þar sem fjarlægð mikil er
milli landanna og engar beinar samgöngur, enda er svo,
að fáir íslendingar liafa komið til Finnlands og fáir Finn-
ar til Islands, þegar undanskilið er það fólk, er leitar sér
hór atvinnu með finskum skipum um síldveiðitímann.
Annars falla Finnar einkum sænskir Finnar — Is-
lendingum vel í geð, ef til vill betur en aðrir Norðurlanda-
búar. Finninn er viður, sem vaxinn er upp úr hrjóstrug-
um jarðvegi, og það liefir sett svip sinn á liann. Hann er
alvarlegur og festulegur, gjarna dulur og ómannblendinn.
I landinu eru annars tveir kynstofnar, og báðir mótaðir
al' þeirri náttúru, sem þeir bafa alist upp við öldum saman:
Hinn sænski og hinn finski stofn. Frá elztu tíð bafa þeir
bygt þetta land og getur enginn svarað því, bvenær þeir
nárnu það fyrst. Sænski stofninn, er byggir strandbéruðin
i Suður- og Vestur-Finnlandi og eyjarnar, eru breinir
Svíar og bafa þeirra einkenni, en þeir eru nú aðeins Vio
liluti þjóðárinnar. En finski stofninn er talinn af mon-
gólskum uppruna og befir án efa verið i norðan- °8
austanverðu landinu i þúsundir ára, hefir mist í mörgu sin
upprunalegu einkenni, þó benda liin liáu kinnbein, lítið
eitt skásettu augu, og lágur, en breiður vöxtur lil mon-