Kirkjuritið - 01.12.1939, Blaðsíða 60

102
Vald. V. Snævarr:
Nóv.-Des.
safnaðarmanna næsta dag á undan messudegi. Hefir oftast verið
messuboð í blaðinu og sálmarnir tilgreindir, sem syngjast skyldu,
o. fl., er snerti hlutaðeigandi guðsþjónustu. Aunars hefir verið
reynt að hafa efni blaðsins sem fjölbreyttasl. Það hefir flutt
sálma og Ijóð, yfirlit yfir störfin i söfnuðinum um kirkjuára-
mótin, safnaðarsvörin við messusönginn (textana), leiðbeiningar
fyrir söfnuðinn um sérstakar guðsþjónustur (t. d. á langafrjá-
dag), tilkynningar frá presti, organleikara og sóknarnefnd,
kirkjureikningana í útdrætti, smágreinar um útlit og endurbætur
kirkjuhússins, s. s. um byggingu kórs og skrúðhúss, liitunar-
tækin, málningu kirkjunnar o. fl. Ennfremur hefir það fluti
minningarorð um látna safnaðarmenn, ávörp við ýms tækifæri,
hvatningarorð um góða þátttöku i kirkjusöngnum og handa-
vinnukvöldum þeim, sem safnaðarkonurnar hafa stofnað til,
iindir forystu prestsfrúarinnar. En eins og að líkindum lætur,
verða höfundarnir að forðast alla mælgi og koma efninu fyrir
i fám orðum, en það er oft „þrautin þyngri“. Einstaka sinnum
hafa smámyndir birzt í blaðinu, en sjaldnar þó en skyldi. AH
er unnið kauplaust: Myndaskurður, vélritun og fjölritun, enda
er blaðið sent ókeypis um bæinn. Gjafir berast blaðinu við og
við, en dálítill halli er samt á útgáfunni, enda hefir ekkert verið
gert til að afla fjár handa því. Það er aðeins jiakksamlega við
því tekið, sem fram er borið. Skal þess með þakklæti getið, að
gjöfum fer fjölgandi, og lel ég það vott þess, að blaðið sé að
afla sér vinsælda.
Ég hefi þá skýrt frá starfsháttum okkar, Nessafnaðarmanna,
i þessum efnum. Það er langt frá, að af miklu sé að láta. Þvert
á móti! Alt er á byrjunarstigi og ófullkomið mjög. Saml er
hugsað til að halda blaðinu áfram, og til stendur að stækka það
um helming, þannig að út komi fjórar síður á mánuði í stað
tveggja, eins og oflast hefir verið hingað til. Þessar tvær við-
bótarsiður verða að mestu helgaðar skóla- og uppeldismálum
bæjarins. Þau mál eiga að vera eftir eðli sínu hugðarefni hvers
safnaðar. Vænta þeir, sem að blaðinu standa, að það megi verða
tengiliður milli heimila, skóla og lcirkju, ef alt fer að óskum-
Myndi það tryggja framtíð jiess, áhrif og vinsældir.
Þótt reynsla min sé hvorki mikil né margra ára, þá virðisl
mér hún benda í þá átt, að safnaðarblöð séu líkleg til að glæða
kirkjulífið og safnaðarvitundina. Ættu fleiri að reyna, prestai
og leikmenn. Kostnaðurinn er ekki mikill, þar sem ekki þm
að kaupa fjölrita og ritvél, en þau tæki eru víða til í verzlunum
og skólum, og ætli safnaðarstarfsemin að geta notið góðs •' •
Annars mætti sem bezt komast af með svokallaðan bektograt 1