Kirkjuritið - 01.01.1950, Side 39

ALD ARMINNIN G
37
um, sem kom úr kaupstað, og hrópað: „Pabbi, pabbi, nú
er það fjórða komið, og ég ekki orðinn fjögurra ára.“ En
það fjórða var systkini hans, sem fæðzt hafði, meðan
faðir hans var burtu.
1 Kelduhverfi leitaði séra Ámi sér fræðslu nokkurrar
og las allar bækur, sem hann náði í. Komst brátt það orð
á, að hann væri óvenjumikill námsmaður, með afburða
gáfur. Þegar foreldrar hans fluttu til æskustöðva sinna
aftur, mun hann hafa verið um tvitugt.
Skömmu síðar keypti Jón Árnason fjórða partinn úr
Skútustöðum og bjó þar til dauðadags.
Alls voru böm þeirra Jóns og Þuríðar níu, er á legg
komust, tvö dóu í bemsku á Svínadal og sonur uppkom-
inn á Skútustöðum — bústjóri hjá móður sinni. Hin syst-
kynin sex giftust öll og juku kyn sitt.
Systurnar Guðrún og Hólmfríður voru að þeirrar tíðar
hætti þekktastar innan sinna eigin heimila, en bræðurnir
allir urðu héraðskunnir menn og tveir þeirra að minnsta
kosti landskunnir, séra Árni alþingismaður og prófastur á
Skútustöðum, og Sigurður, ráðherra og bóndi í Yztafelli.
Yngri bræðurnir tveir, Helgi hreppstjóri á Grænavatni
°g Hjálmar búfræðingur og bóndi á Ljótsstöðum í Laxár-
dal, þóttu vel búnir að ýmsum íþróttum, gleðimenn og
hrókar alls fagnaðar, hvar sem þá bar að garði, söngmenn
og hljóðfæraleikarar, svo að af bar á þeim tima.
Má vera, að þeir hafi tekið nokkuð af þessu í arf eftir
forföður sinn Torfa í Klofa, sem sagður var svo mikill
hljóðfæraleikari, að það varð að orðtaki manna: „Hef-
irðu komið í Klofa, þar sem harpan bannar börnunum að
sofa.“ En Torfi var sem kunnugt er afi Vigfúsar sýslu-
manns á Skútustöðum, afa Þórunnar ríku.
Tvö böm átti Jón Ámason með öðrum konum, Vilhjálm
og Júlíönu. Giftust þau bæði og eiga afkomendur. Sigurð-
ur sonur Vilhjálms var ágætlega vel gefinn og skáld gott.
Skömmu eftir burtför Jóns Árnasonar frá Svinadal fór
séra Ámi til Ameríku. Mun menntalöngun hafa knúið