Kirkjuritið - 01.01.1950, Qupperneq 51

BJARTSÝNI KRISTINDÓMSINS 49
en svo. Þeir, sem vilja leggja Fyrstu Mósebók til grund-
vallar i þessum efnum, mættu líka minnast þess, að hún
segir, að Guð hafi skapað manninn í sinni mynd.
m.
Kenningunni um gjörspillingu mannanna fylgir önnur
kenning, sem ekki er gleðilegri, að flestir menn, sem enn
hafi lifað á þessari jörð, séu eilíflega útskúfaðir frá Guði.
Fáeinum verði að vísu borgið fyrir rétta trú og trúar-
játningar, en hinir, glötunarhersingin, fari í óendanlegar
helvítis kvalir. Þetta stendur í nánu sambandi hvað við
annað. Þeir, sem halda fram þessari „ljótu“ kenningu,
eins og séra Matthías Jochumsson komst að orði, gjöra
bó enga tilraun til að skýra það, hvernig á því standi að
algóður, almáttugur og alvitur Guð hafi látið mannkynið
verða til með þessi örlög fyrir augum. Þetta sé aðeins
staðreynd, hinn mikli sannleiki um Guð og Satan. Að
vísu hefir Satan ekki skapað mennina, en vald hans yfir
þeim er miklu meira en Drottins.
Erfitt er að hugsa sér öllu meiri mótsögn við fagnaðar-
erindi Jesú Krists um föðurkærleika Guðs og sigur yfir
veldi hins illa. Satan er miklu máttugri en Guð yfir
niannssálunum. öll heilbrigð hugsun og trúartilfinning
rís öndverð gegn þessum ósköpum. Ég heyrði nýlega til-
svar aldurhnigins og gáfaðs bónda við útskúfunarkenn-
ingunni. Honum blöskraði svo áróður trúboðans, að hon-
um varð þetta eitt að orði: „Nú, þú heldur þá að Guð
hafi skapað mennina til að vera móköggla handa þeim
vonda?“ Við þeirri spurningu varð trúboðanum svara-
fátt, og hann hætti talinu. Satt að segja er þessi kenning
svo skelfileg, að lífið yrði mönnum gersamlega óbærilegt,
ef þeir tryðu henni í raun og veru. Hugsun um eymd og
örvæntingu myndu læsa svo hjartað helgreipum, að menn
sæju aldrei glaða stund og gætu naumast haldið viti.
Eða hvaða hugsanir skyldu vera voðalegri en þessar:
Flestallir, sem þú umgengst, eiga eilífa glötun framundan,
4