Kirkjuritið - 01.07.1954, Blaðsíða 27

BISKUPSVÍGSLAN
313
allt og hafa vísast aldrei verið frá öndverðu, ekki heldur
í kristnisögunni. Auk þess gildir hér hið sama sem hvar-
vetna annars staðar í heiminum, að flóknar Kristfræði og
guðfræði kenningar og útlistanir stoða yfirleitt ekki neitt.
Þær verða flestum steinar fyrir brauð. Þær skyggja oft
á í stað þess að skýra.
Til er önnur miklu ágætari leið. Leið einingar að baki
ólíkum skoðunum. Leið, sem boðendur kristninnar á fs-
landi hafa farið öld af öld og vakið svo þjóðinni kynslóð
eftir kynslóð þá trú, er bjargað hefir lífi hennar. Við
vígroða Sturlungaaldar, áþján, nauðir, Svarta dauða, elda,
ísa, harðrétti, hungur verður þó
aldrei svo svart yfir sorgarranni,
og eigi geti birt fyrir eilífa trú.
Lágreist og fátækleg baðstofa blasir við mér í fann-
þaktri skógarhlíð í afskekktum firði um vetrarskammdegi.
Inni á einu rúminu situr miðaldra móðir með barnahóp
í kringum sig. Hún er að segja þeim sögu. Svipur hennar
er mildur og fagur, og umhverfis ríkir heilög kyrrð.
Börnin mæna öll á hana leiftrandi augum. Eitt þeirra lýsir
þannig síðar þessari stund:
Ég man eitt kvöld við þitt móðurkné
um myrkt og þegjandi rökkurhlé
— þú kunnir sögur að segja:
Ég horfði yfir björg og hvítan sand,
ég horfði yfir á Zíon og Kanaansland,
ég horfði á Guðs hetjuna deyja.
Um slíka boðun Krists á íslenzka kirkjan að sameinast,
t>ví að kristindómurinn er einfalt mál, eins og Kristur
Segir sjálfur: Ég vegsama þig, faðir, herra himins og jarð-
ar, að þú hefir hulið þetta fyrir spekingum og hygginda-
Tiönnum og opinberað það smælingjum. Og Páll postuli,
hálærður guðfræðingur, kvaðst ekkert vita til sáluhjálpar
annað en Krist. Einn af prestum vorrar þjóðar hefir sagt