Kirkjuritið - 01.12.1954, Blaðsíða 39

SlRA JÓN ÞORLÁKSSON Á BÆGISÁ 461
mín sál, og værðum hafna“, iðrunarsálmur, stórbrotinn
og fagur, styttur og all-mjög breytt. Þá er nr. 339, hinn
alþekkti, sígildi sálmur: „Burt með heimsins ónýtt yndi,
Ei er veröld mér svo kcer.“ Og nr. 386: „Mín von er, Drott-
inn, á þér öll“, en þar er mörgum versum gerbreytt. Og
loks, auk ,,Sumarkveðjunnar“, sem eg gat um áðan (nr.
519), gullfallegur sálmur, frumortur, og einnig haustsálm-
ur að uppruna:
„Ó, Drottinn kær, hvað veiztu vel
vankvæði gervöll mín.
Mér hjálpar æ, hvar helzt eg dvel,
hjástoð og gæzkan þín;
halt mér stöðugum við þinn veg!
Víst þín af hjarta, ef leita eg,
ró gefst, en raunin dvín.“
En því miður hefir þessi snilldarlegi sálmur sætt sömu
meðferð hjá oss og „Sjá! Nú er liðin sumartíö". En
þetta er líklega eini sálmurinn, sem Magnús Stephensen
lét á sínum tíma prenta orðréttan eftir handriti séra Jóns.
Sálmar séra Jóns Þorlákssonar eru margir með miklum
tilþrifum og listavel gerðir. En hvorki þeir né önnur ljóða
hans, jafnvel ekki þau, sem frægust hafa orðið og fleyg-
ust, hefðu gert hann að höfuðskáldi. Til þess urðu fyrst
þýðingar hans á verkum þeirra Miltons og Klopstocks,
eitt furðulegasta afrek, sem unnið hefir verið í bókmennt-
um Islendinga og algerlega einstætt á sinni tíð, og raunar
allt til þess, að Sveinbjörn Egilsson sneri Hómer og séra
Matthías Jochumsson tók að glíma við þá Tegnér, Ibsen,
Byron og Shakespeare.
Englendingurinn John Milton á 17. öld og Þjóðverjinn
Frederik G. Klopstock, nálega jafnaldri séra Jóns, unnu
báðir til heimsfrægðar með ritum sínum, Paradísarmissi
og Messíasarkviðu, sem eru eins og nöfnin bera með sér
trúarlegs efnis, hið fyrra úr Gamla testamentinu, um fall
Adams og Evu, og hið síðara úr guðspjallasögunni („Einn
hetjudiktur um endurlausnina“). Eru verk þessi afar mikil