Kirkjuritið - 01.04.1961, Qupperneq 11

Kirkjuritjð
153
ursyni, konu hans og heimili. Þessir vinir minnast umhyggj-
unnar, er stjórnaðist af einlægum kærleika. Þakkarkveðjur
hafa borizt frá K. F. U. M. og K. í Danmörku, frá félögun-
um í Hafnarfirði, og víða eru minningarguðsþjónustur haldn-
ar. Nafn hans er í heiðri og kærleika geymt bæði hér og í
öðrum löndum.
K. F. U. M. og K. þakka öllum, sem heiðra minningu hans,
°g þakkir skulu færðar þeim, sem landi voru stjórna, fyrir
þá vinsemd, er þeir sýna minningu hins þjóðkunna manns.
Einnig skulu þakkir og árnaðaróskir færðar bæjarstjórn
Reykjavíkur og Reykvíkingum yfirleitt.
Þjónninn hefir lokið starfi og baráttu. En starfið heldur
áfram. Það er ekki hægt að tala um séra Friðrik öðruvísi
en í sambandi við K. F. U. M. og K. Þjónarnir eru burtu
kallaðir. En Drottinn er hinn sami í gær í dag og að eilífu.
Þess vegna kallar henn enn á nýja þjóna. Þeir verða fram-
vegis sendir af Guði. Þeir munu halda áfram að vitna um
Ijósið.
Ég þakka Guði fyrir hjartkæran vin, elskulegan samverka-
fflann og bróður í Drottni.
Eg stóð við dánarbeð séra Friðriks skömmu fyrir andlát
hans. Hann átti erfitt með að tala, og ég gat ekki greint
°rð hans. Mér var hugsað til þessara orða:
Lát opnast himins hlið
þá héðan burt ég fer;
mitt andlát vertu við
og veit mér frið hjá þér.
Þá augun ekkert sjá
og eyrun heyra’ ei meir
og tungan mæla ei má,
þá mitt þú andvarp heyr.
Ailt í einu þrýsti hann fast hönd mína og sagði hátt og
skýrt: Amen. Þetta var hið síðasta orð hans, orð játningar-
innar. Ég hélt í hönd hans, og í huga mínum bjuggu þessi
heilögu orð: „Sonur Guðs, Jesús Kristur, sem á meðal yðar
er prédikaður, var ekki bæði já og nei, heldur er allt já,