Kirkjuritið - 01.04.1961, Blaðsíða 43

rp ' '
lru mm
Trú er ákveðið hugar- og sálarástand. I þeim skilningi
verður oss ljóst hvað spánski dulspekingurinn Jón kross-
dýrðlingur á við með orðunum: „Trúin er samfélag Guðs
við sálina“. Trúarsetningar eru röð af meginreglum, sem
mótaðar eru af djúpstæðri andlegri reynslu. Hins vegar má
ekki skilja þær svo að þær lýsi með heimspekilegu orðalagi
þeim raunveruleika, sem skilningarvit vor segi oss til um
og vér getur skýrgreint á rökfræðilegan hátt. Það var fyrst
seint og síðar meir, sem mér varð þetta ljóst. En þegar ég
loks komst svo langt, viðurkenndi ég af fúsum vilja gildi
þeirra trúarskoðana, sem ég forðum hafði verið alinn upp í
og höfðu raunverulega ráðið lífsstefnu minni, jafnvel meðan
ég ennþá dró sannindi þeirra í efa af skynsemilegum ástæð-
um. Ég finn að ég get staðið við þessar sannfæringar án
nokkura hrossakaupa varðandi þær skynsemislegu heið-
virðiskröfur, sem hver fullþroska maður verður fyrst og
fremst að gera.
I siðfræði Alberts Schweitzers komst ég í kynni við, hvern-
ig báðar þær megin hugsjónir, sem ég var alinn upp við í
barnæsku, voru að fullu samræmdar og samlagaðar þörfum
nútíðarinnar. En þar er hugsjón þjónustunnar hvort tveggja:
rökstuðningur fyrir grundvallaraðstöðu mannanna hvers til
annars og afleiðsla hennar. Ég komst líka að raun um, að
rit hans opnuðu nútímamanninum heim guðspjallanna.
Hins vegar var það í ritum hinna miklu dulspekinga mið-
aldanna, sem ég fann útskýringuna á því hvernig maður í
fullu samræmi við eðli sitt og sem meðlimur andlegs sam-
félags á að helga meðbræðrunum lifandi þjónustu sína. En
þeim hafði reynst ,,sjálfsafneitunin“ hin sanna lífsfylling, og