Kirkjuritið - 01.04.1961, Qupperneq 40

182
K i r k j u r i t i ð
Fyrstu árin ólst hann upp hjá foreldrum sínum í fríðum
systkinahópi í Tungukoti á Vatnsnesi. En sjö ára gamall fer
hann til föðursystur sinnar Sigríðar Jónsdóttur Thorlacius
og manns hennar Helga Thorlacius, Einarssonar prófasts í
Saurbæ á Hvalfjarðarströnd, sem þá bjuggu að Tjörn á
Vatnsnesi. Dvaldi hann hjá þeim nokkur ár, og átti hann
ávallt fagrar myndir og minningar frá dvölinni á Tjöm.
Það kom snemma í Ijós að hann var námfús og vel gef-
inn. Hann þráði meiri menntun, en unnt var að veita hon-
um heima í sveitinni hans á Vatnsnesi.
Tóku þá hjónin Sigurður sál. Jónsson skólastjóri við Mýr-
arhúsaskólann á Seltjarnamesi, en Sigurður var föðurbróð-
ir nafna síns, og kona hans frú Þuríður Helgadóttir, að sér
hinn unga svein og settu hann til mennta. Séra Sigurði þótti
vænt um þau, eins og þau hefðu verið foreldrar hans.
Séra Sigurður varð stúdent frá Menntaskólanum í Reykja-
vík í okt. 1941, og kandidat í guðfræði frá Háskóla íslands
með fyrstu einkunn 29. maí 1946.
Að loknu guðfræðiprófi hélt hann út í prestsskapinn. Hinn
10. júlí 1946 er hann settur sóknarprestur að Breiðabólstað
á Skógaströnd frá 1. júlí 1946 að telja og var vígður hinn
14. sama mánaðar.
Var honum svo veitt prestakallið 12. ágúst 1952.
Þegar hann var kominn í prestakall sitt komu eðliskostir
hans glöggt í ljós. Hann var í hvívetna samvizkusamur og
skyldurækinn, og vildi vinna öll sín störf af beztu getu. Kom
hann sér því vel við sóknarbörn sin, og sýndu sóknarbörnin
það oft, að þau kunnu að meta hann og báru hlýjan hug til
hans.
Prestsstörf fóru honum vel úr hendi, bæði utan kirkju og
innan. Kynntist ég því sjálfur mjög vel, því hann hjálpaði
mér tvisvar sinnum, í veikindum mínum, með að annast
prestsstörf fyrir mig í prestakalli mínu. Var ánægjulegt að
vera í kirkju hjá honum.
Séra Sigurður var skemmtilegur maður í viðræðum og í
vinahópi. Var honum einkar lagið að halda uppi samræðum.
A